#ادبستان_كربلا۷۲
🍃 امیرالمومنین در غررالحکم می‌فرماید:
🔆 *«وَ مَا جَالَسَ أَحَدٌ هذَا الْقُرْآنَ إِلاَّ قَامَ بِزِیَادَةٍ أَوْ نُقْصَان؛ زِیَادَةٍ فِی هُدىً، أَوْ نُقْصَانٍ فی عَمىً»*
🔆 *«هیچ کس با قرآن مجالست نکرد، مگر اینکه در هنگام برخواستن، از قرآن زیاده یا نقیصه‌ای در او دیده می‌شود. زیادۀ در هدایت و نقیصه در نابینایی و ضلالت.»*
📙 نهج‌البلاغه، خطبه ۱۷۶
.
✍🏼 اولین نکته که به نظر بشارت محسوب می‌شود کلمه «جالَسَ» است. همانطور که این قرآن اجازه می‌دهد در محضرش قرار گیریم و با آن مجالست کنیم، *قرآن ناطق هم به ما اجازه می‌دهد جلیسش باشیم.*
✳️ گاهی به شما اذن نشستن در محضر اباعبدلله داده می‌شود؛ پس جلیس شماست.
🔷 البته باید به حق الجلیس در کتاب حقوق امام سجاد توجه کنیم.
🔷 مجالست با قرآن، ممکن و میسر است.
✳️ همانطور که من و شما گاه و بی‌گاه در خانۀ خود، در مشاهد مشرفه، جاهای مختلف با قرآن ارتباط پیدا می‌کنیم و در محضر قرآن اذن جلوس به ما داده می‌شود، در محضر امام هم همین اتفاق می‌افتد.
✍🏼 دومین نکته آن است که حضرت در روایت، به کلمۀ «أحَدٌ» اشاره می‌فرماید؛ یعنی برای همه این امکان هست. لازم نیست متقی و مؤمن و... باشیم تا اذن مجالست داده شود. اذن جلوس به مراتب ارزشمند‌تر از اذن ورود است.
✍🏼 و سوم آنکه هر بار که در محضر امام قرار می‌گیریم حتماً دو اتفاق مثبت رخ می‌دهد:
◻️ ۱. افزونی هدایت؛
◻️ ۲. نقصان ضلالت.
🔷 بی‌دغدغه به محضر معصوم مشرف می‌شویم؛ یعنی *در محضر معصوم، دردها و حوائج خود را فراموش کنیم.*
✨ *گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی*
📚 «برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی:
سایت
| بله | ایتا