#امام_زمان_شناسی۱۹۴
🔆 *«هَلْ إِلَيْكَ يَا بْنَ أَحْمَدَ سَبِيلٌ فَتُلْقى»*
🔆 *«ای پسر احمد، آیا به سوی تو راهی هست تا ملاقات شوی؟»*
🟩 *«جاده‌ای منتهی به قرب»*
🍃 تک تک واژه‌های این عبارت، قابل تأمل است.
فرد منتظر، با کلمۀ «إِلَيْكَ» خود را رهرو مسیری می‌بیند که در پایانش احتمال وصال داده می‌شود.
✍🏼 در«إِلَيْكَ» ضمیر مخاطب به کار رفته است؛ بنابراین، منتظر خود را در حضور امام می‌یابد. می‌داند که در بیراهه گام نمی‌زند. او یقین دارد مولای مهربانش با ولایت، اعانت و حمایت خود، اجازه نمی‌دهد منتظرینش به بیراهه بروند.
🍃 کسی که خویش را در حضور امام می‌بیند و خود را در جادۀ منتهی به قرب می‌یابد، آداب حضور را رعایت می‌کند و روزگار عمرش متفاوت با دیگران سپری می‌شود.
✍🏼 «إلَیکَ» جار و مجروری است که مقدم شده است و طبق قواعد زبان عربی، افادۀ حصر می‌کند؛ *یعنی فقط به دنبال راهی هستم که به‌سوی تو باشد.*
🔹 اگر عاشق صادقی هستیم باید یگانه مقصودمان، رسیدن به یار باشد. در انجام هر عمل صالح، هر آموزش هر خدمت، هر انفاق و…، باید غایت، قرب و وصل باشد.
🔹 اگر در زندگی غرَض‌های متعددی داریم، ره به خطا رفته‌ایم. *میان‌بُرترین راه همین است که انسان در جاده‌ای قرار گیرد که غایتش حضور است.* جاده‌ای که رهرو آن از الطاف و عنایات ولیّ‌الله برخوردار است و توفیق بهره‌مندی از انواع کمالات به او داده می‌شود.
📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی»
🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی:
سایت
| بله | ایتا | تلگرام