💢 *«تنها بودن در محکمۀ عدل الهی؛ واقعیتی تلخ»* 🔆 *«... وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ...»* 🔆 *«...و هیچ گنهکاری گناه دیگری را متحمّل نمی‌شود...»* 📗 سوره انعام، آیه ۱۶۴ ✅ واقعیت این است که هر یک از ما در محکمۀ عدل الهی تنها هستیم و هیچکس نمی‌تواند بار دیگری را حمل کند. هیچ کس به داد ما نمی‌رسد و بار گناه ما را بر دوش نمی‌کشد. ✍🏼 کلمۀ «وازرةٌ» نکره و جمله، منفی است، نکره در سیاق نفی، افادۀ عموم می‌کند؛ یعنی هیچ نوع بار مرا، شما نمی‌توانید حمل کنید! نه بار کوچک نه بزرگ! چون هرچه بار است، برای من ملکه شده، در من نفوذ کرده و جزئی از وجودم شده است و چیزی که بخشی از وجود من شده، از من جدا نمی‌شود! ◀️ سنگینی گناه در ما تأثیر دارد، مگر آنکه توبه یا نور معرفت و عنایتی نصیب ما بشود، در غیر این صورت این بار و معصیت از ما جدا نمی‌شود و هیچکس هم نمی‌تواند آن را از ما جدا سازد؛ به همین خاطر نباید به وعده‌های افراد توجه کنیم! 🔷 در زمینۀ حمل گناه هیچ کس با من نیست. از فرزند و همسر و خواهر و والدین و ... هم هیچ حمایتی نخواهیم شد. 💢 *واقعیت تلخ این است که سردمداران معصیت عذابشان مضاعف است در حالی که هیچیک از تابعین‌شان نمی‌توانند آن‌ها را کمک کنند.* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام