🔆 *«اللّهمّ إنّى لَوْ وَجَدْتُ شُفَعاءَ أقْرَبَ إلَيْكَ مِنْ مُحَمَّدٍ وَ أهْلِ بَيْتِهِ الأْخْيارِ الأْئِمَّةِ الأْبْرارِ لَجَعَلْتُهُمْ شُفَعائى»* 🔆 *«خداوندا! اگر من واسطه‌هایی که نزد تو از پیامبر و اهل بیت منتخبش ائمه اطهار ابرار را که محبوب‌تر باشند، می‌یافتم به یقین آنان را واسطۀ خود قرار می‌دادم.»* ◀️ در اینجا سخن از «یافتن» است نه «دانستن». یافتن زمانی است که انسان خود به نتیجه برسد، بی‌آنکه کسی او را راهنمایی کند؛ اما دانستن هر زمانی محقق می‌شود. 🔰 در زیارت جامعه زائر به این نتیجه می‌رسد که مقرب‌ترین افراد نزد خدای سبحان وجود مبارک حضرات معصومین هستند و قرب هیچ کس قابل قیاس با قرب معصومین علیهم‌السلام نیست؛ به همین جهت وجود مبارک حضرات معصومین علیهم‌السلام مقرب‌ترین شفعاء نزد خدای سبحان‌اند. 🔰 در این فراز نیز زائر وساطت حضرات معصومین را یادآور می‌شود، وساطتی که به اذن خدای سبحان است و به خودی خود هیچ استقلالی ندارد. ✅ این بزرگواران در عین اینکه دارای بالاترین درجات و جایگاه هستند؛ اما جلوه‌گاه حق‌اند. ✅ توصیف ائمه در این فراز با قید «ابرار» آمده تا بیانگر گسترش خیرات آن بزرگواران باشد، گسترشی که عالم را فرا گرفته و ماورای تصور است. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام