🔅 *«وَ بِوَجْهِكَ الْبَاقِى بَعْدَ فَنَاءِ كُلِّ شَىْء»* 🔅 *«و از تو درخواست مى‌كنم به ذاتت كه پس از فناء همه چيز باقى است.»* ❇️ «وجهِ باقی» مقام واجب‌الوجودی خدای سبحان است؛ یعنی خدایا به آن ذات بی‌زوال خودت قَسم می‌دهم. به‌عبارت دیگر:«خدایا! به بقائت قَسَمِ، درخواست «بقاء» دارم.» ✍🏼 بعضی‌ شارحین می‌گویند: 🔹 مقصود از «وجه باقی» هویت الهی‌ است که در همۀ موجودات قرار دارد؛ یعنی هر موجودی به منزله یک سکۀ دورو است که یک طرف آن فقط خدایی خداوند جلوه‌گر است که «فطرت» نامیده می‌شود و طرف دیگر سکه طبیعت است؛ طبیعت در مقابل فطرت قرار دارد . ❇️ خدایا! من تو را به آن بقائئ قسم می‌دهم که آن بقاء را در همۀ موجودات قرار دادی. بعضی از موجودات همۀ وجودشان بقاء می‌شود و در مقابل بعضی از این موجودات تمام وجودشان فناست. 🔹 گاهی هم دو روی سکه‌ واحد است؛ یعنی یا هر دو طرف وجودشان خدایی است که طبیعت آنان نیز با فطرتشان هماهنگ شده است و یا دو روی سکۀ وجودشان دنیایی است؛ یعنی بُعدِ خدایی آنان هم دنیایی می‌شود. ✅ *وجهۀ خدایی، ماندنی‌ است، هر موجودی هم از بین برود؛ وجهۀ خدایی او باقی است.* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام