#امام_زمان_شناسی۲۲۴
🔅 *«بِنَفسی أنت مِن مُغَیَّبٍ لَم یَخلُ مِنّا»*
🔅 *«جانم فدای تو، غایبی هستی که خالی از ما نیستی.»*
❇️ تو دائم، حاضری؛ اما ما گرفتار غفلت‌ایم و به حضور تو توجه نداریم.
◀️ به‌میزانی که معرفت‌مان بیشتر شود، باورمان تقویت می‌شود و حضور امام را در زندگی بیشتر ادراک می‌کنیم، البته ادراک به‌معنای مشاهده نیست، صحبت از دیدن نیست، صحبت از باور وجود امام در گوشه‌گوشۀ زندگی است.
✅ جالب اینجاست که این معرفت، در روایات ما، به‌عنوان شکر وجود امام محسوب می‌شود. شکر نعمت وجود امام این است که او را ببینیم؛ یعنی نقش‌آفرینی او را باور کنیم و از شعاع وجودی‌اش بهره بگیریم.
💢 اگر ظاهراً امام را باور داریم؛ اما از داشتنِ او لذت نمی‌بریم، ذکر او را بر زبان نمی‌آوریم، از او تبعیت نمی‌کنیم، ایفای نقش جدّی او را در گوشه‌گوشۀ زندگی احساس نمی‌کنیم؛ گویا امام را ندیده‌ایم، گویا، العیاذبالله، امامی نداریم!
💢 تا زمانی که همۀ توفیقات، انجام طاعات و ترک محرمات را نتیجۀ تلاش‌ها و مجاهدت‌های خود بدانیم، امام را نشناخته‌ایم و نقش او را نادیده گرفته‌ایم؛ یعنی نمی‌دانیم که:
✨ *این همه آوازه‌ها از شه بوَد
گرچه از حلقوم عبدالله بوَد*
✅ همۀ خیرات و برکات، ابتدا بر امام فرود می‌آید و از قلّۀ وجود او بر دامنۀ وجودی ما جریان پیدا می‌کند؛ بنابراین، برای همۀ کامروایی‌ها و همۀ خیرات و برکات زندگی خود، مدیون امام هستیم؛ چه در امور جزئی و چه در امور کلی.
📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی»
🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی:
سایت
| بله | ایتا | تلگرام