آیا بچّه های امروزی از بازی های زمان پدر و مادرشان لذّت نمیبرند؟ در کلاسها و رویدادهای مختلف، با این پرسش زیاد مواجه می شوم که چرا بچه های امروزی دوست ندارند بازی های زمان والدین خود را انجام دهند؟ پاسخ عمومی من، شامل چند مورد می شود: نخست، اینکه ما پدر و مادرهای امروزی، اساسا بازی های دوران کودکی مان را به فرزندان خود آموزش نداده ایم. برای مثال سوال میکنم: چند نفر از بچه های ما بازی هایی چون هفت سنگ، یک قل دو قل، وسط بازی، و ... را بلد هستند؟ دوم، اینکه بیایید همه بپذیریم که ما والدین علی رغم داشتن زمان بسیار بیشتری نسبت به والدین خود، در مدت زمان مفیدی که برای فرزندان و به ویژه بازی با آنها می توانیپ صرف کنیم، کوتاهی داریم. سوم، قبول کنیم که در بسیاری مواقع، حس هیجانی مطلوب و خوشایندی را در هنگام انجام بازی با فرزندان خود انتقال نمی دهیم و بازی کردنمان گاه تصنعی و بی روح و بی نشاط است و این برای فرزندمان خوشایند و دلچسب نیست. چهارم، اینکه متاسفانه ما با تصورات اشتباه خود، اجازه داده ایم فرزندانمان بدون آمادگی و بدون برنامه وارد فضای گوشی شوند و به آن عادت کنند. گاه انگار خودمان هم بدمان نمی آید تا با مشغول کردن آنها به کارهای خود بپردازیم و از مدیریت آگاهانه تعامل فرزندانمان با فضای گوشی غفلت کرده ایم. ادامه دارد 🔰