🔆 حد و مرز تقیّه دُرُسْتُ بْنُ أَبِي مَنْصُورٍ، قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى علیه السلام وَ عِنْدَهُ الْكُمَيْتُ بْنُ زَيْدٍ، فَقَالَ لِلْكُمَيْتِ: أَنْتَ الَّذِي تَقُولُ: فَالْآنَ صِرْتُ إِلَى أُمَيَّةَ وَ الْأُمُورُ إِلَى مَصَائِرَ قَالَ قَدْ قُلْتُ ذَاكَ فَوَ اللَّهِ مَا رَجَعْتُ‏ عَنْ‏ إِيمَانِي‏ وَ إِنِّي لَكُمْ لَمُوَالٍ وَ لِعَدُوِّكُمْ لَقَالٍ‏ وَ لَكِنِّي قُلْتُهُ عَلَى التَّقِيَّةِ، قَالَ: أَمَا لَئِنْ قُلْتَ ذَلِكَ أَنَّ التَّقِيَّةَ تَجُوزُ فِي شُرْبِ الْخَمْرِ. 📚رجال الكشي ؛ ص207 دُرُست بن ابی منصور گوید: محضر امام کاظم علیه السلام بودیم. کمیت بن زید نیز نزد او حضور داشت. حضرت به کمیت فرمودند: این شعر را تو سروده ای؟ (اینک پناه به بنی امیه آوردم و کارها به اشخاص لایق سپرده شده) کمیت گفت: این شعر را گفته ام ولی ایمان خود را از دست ندادم ، من به شما ارادت دارم و از دشمنتان بیزارم ولی این شعر را از روی تقیه سروده ام. حضرت فرمودند: اگر اینطور که می گویی باشد، تقیّه جوازِ شراب خواری هم می دهد؟ @dars_madras_emb