. 💠 نکاتی برای تدبر از صفحه ٣٣ قرآن کریم . 1️⃣ انتقاد قرآن، از اختلاف لجوجانه اى است كه انسان حاضر به پذيرش داورى انبيا و قانون خداوند نباشد وگرنه اختلافى كه عاقبت تسليم عدالت شود، اشكالى ندارد. همچون اختلاف دو كفّه ى ترازو كه در حركت هاى متضادّ خود، دنبال رسيدن به عدالت هستند. «فهدى اللّه... لما اختلفوا فيه» (آیه ٢١٣) . 2️⃣ قانون وتمدن هاى بشرى، قادر بر حل اختلافات نيستند. زيرا هر گروه وفردى بدنبال خواست هاى خود است. حل اختلافات بايد از طريق قانون الهى و داورى انبيا صورت گيرد. قانونى كه مصون از تحريف وخطاست و داورى كه از هوا وهوس واغراض نفسانى معصوم است. «فبعث اللَّه النبيّين... معهم الكتاب» (آیه ٢١٣) . 3️⃣ گرچه هدايت همه افراد به خواست خداوند است، ولى خواست خداوند بر اساس حكمت است. «يهدى من يشاء» (آیه ٢٣١) . 4️⃣ «بأساء» سختى هايى است كه از خارج به انسان تحميل مى شود، مثل جنگ و سرقت. و«ضرّاء» سختى هاى درونى است، مانند بيمارى، زخم وجراحت. (آیه ٢١۴) . 5️⃣ در سنّت هاى الهى، هيچ تغييرى نيست. همه ملّت ها و امتّ ها و افراد بايد از كوران آزمايش بگذرند. «و لمّا يأتكم مثل الّذين خلَوا» (آیه ٢١۴) . 6️⃣ انفاق پنج گونه است: - انفاق واجب. مانند زكات، خمس، كفّارات، فديه ونفقه زندگى كه برعهده مرد است. - انفاق مستحبّ. مانند كمك به مستمندان، يتيمان و هديه به دوستان. - انفاق حرام. مانند انفاق با مال غصبى يا در راه گناه. - انفاق مكروه. مانند انفاق به ديگران با وجود مستحقّ در خويشاوندان. - انفاق مباح. مانند انفاق به ديگران براى توسعه زندگى. زيرا انفاق براى رفع فقر، واجب يا مستحبّ است. (آیه ٢١۵)