┅═✧❁🥀❁✧═┅ 🏴 فاندبوه ؛ فابکوه ✍ امر ندبه و بکاء(وصیت اباعبدالله الحسین به شیعیانشان ) را حضرت سجاد (علیه السلام) به همه خلق ابلاغ ، و صورت های مختلف آن را  در هر مکان و در هر زمانی برای خلق بیان فرمودند.   🥀حضرت طفل می دیدند گریه می کردند ؛ آب می دیدند گریه می‌کردند ، هرجا نام و یادی از کربلا می شد می گریستند. ▪️ ابن شهر آشوب گويد: حضرت سجاد (علیه السلام) آن‌قدر گريست تا بيم نابينايي بر ایشان بود. ✍و همانطور که گفته شد مبین این بکا و ندبه خود محیا و سیره امام سجاد علیه السلام  بوده است . از بعد از شهادت اباعبدالله علیه السلام تا زمانیکه حضرت به شهادت رسیدند ؛ سیره زندگانی شریفشان بکا و ندبه بوده است. ⚜شاخصه حضرت ، بکاء بر پدر گرامی شان می باشد. 🏴 بکاء به واسطه بکاء حضرت سجاد(علیه السلام): ▪️ در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است: «وَ كَانَ‏ جَدِّي‏ إِذَا ذَكَرَهُ‏ بَكَى حَتَّى تَمْلَأَ عَيْنَاهُ لِحْيَتَهُ وَ حَتَّى يَبْكِيَ لِبُكَائِهِ رَحْمَةً لَهُ مَنْ رَآه‏»؛ جدم امام سجاد (علیه السلام) هنگامی که به یاد سیدالشهداء  می افتاد چنان می گریست که محاسن مبارکشان پر از اشک می شد و هرکس حالت حضرت را مشاهده می کرد دلش حزین شده و  به گریه می افتاد. 🥀 زمانیکه امام سجاد (علیه السلام) به همراه اهل البیت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) به مدینه بازگشتند به محض ورودشان به مدینه، در خیمه ای ساکن شدند و داخل شهر نرفتند تا به بکاء و عزاداری بپردازند: پس از خبردار شدن اهل مدینه از شهادت و ورود خاندان آل الله به شهر، مردان و زنان مدینه  با گریه و شیون و زاری به آنجا شتافتند. حضرت سجاد (علیه السلام) دائماً می گریستند و با بکاء امام سجاد (علیه السلام)  صدای مردم  نیز به گریه بلند شد. کار به جایی رسید که آن مکان یکپارچه ضجه و گریه شد. ⚜ بکاء و عزاداری پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) توسط امام سجاد (علیه السلام) و سایر اهل بیت (علیهم السلام) که به فرمایش و سفارش وجود مبارک امام حسین (علیه السلام) است، جملگی ، نصرت و اعانت به کلام " هَلْ مِنْ مُعِينٍ یعیننی " حضرتشان است . که حضرات آل الله نه تنها با بکاء خویش حضرت  اباعبدالله را نصرت و اعانت کردند بلکه با سیره ی خود در اقامه ی روضه و بکاء بر آن‌ مصائب عظمی ، خیل عظیمی از شیعیان را به این فوز عظیم  نائل فرمودند. •●🥀•●🥀•● 📓منبع: (۱)بحارالأنوار:۳۵/۴۳ ریاض الابرار فی مناقب الائمه الاطهار، ج ۱، ص۱۹ (۲) معالي السبطين، ج٢، ص٢۰ (۳)مناقب، ج ۴، ص ۱۶۶ (۴) عوالم العلوم، ج ۱۷، ص ۴۶ (۵)اللهوف، ص ٢۰ ┅═✧❁🥀❁✧═┅