🟢 اسماعيل بزرگترين فرزندان امام صادق بود. تا زنده بود چنين شهرت داشت كه بر جاي پدر خواهد نشست و امامت امت را به عهده خواهد گرفت ولي اسماعيل در سال صد و سي و پنج هجرت بدرود حيات گفت. امام صادق عليه السلام اين اسماعيل را بسيار دوست مي‌داشت و به خاطرش سخت دلتنگ و مكدر بود. امام بر اينكه اصحاب او همه بر مرگ اسماعيل وقوف يابند و شخصا شاهد رحلت اين جوان باشند و به روزگار آينده درباره ي او به اوهام و خرافات نگروند دستور فرمود جنازه‌ی اسماعيل را همچنان بر مصلي بگذارند هنگامي كه اصحاب او و رجال مدينه فوج فوج براي عرض تعزيت به حضورش مي‌رسيدند در هر بار شخصا ملافه را از روي جنازه‌ي اسماعيل پس مي‌زد و نعش پسرش را به اين و آن نشان مي‌داد و اين حقيقت را خاطر نشان مي‌ساخت. با این وجود گروهي مرگ اسماعيل را غيبتي خارق العاده شمردند و به امامتش باقي ماندند. فرقه اسماعيليه كه امروز تحت رهبري آقاخان كريم اداره مي‌شود به امامت اسماعيل معتقد است اين فرقه امام هفتم ما موسي بن جعفر سلام الله عليه را امام نمي دانند. جنازه اسماعيل را مردم مدينه از خانه‌ي امام تا بقيع غرقد بر دوش حمل كردند. وي را اسماعيل اعرج هم مي‌ناميدند. گويا اندكي در پايش لنگش بود ( درحالیکه که از نظر امام بايد روحا و جسما مستوي و موزون و مبرا از عيوب و نواقص باشد.) لازم به ذکر است که شبهه‌ي امامت اسماعيل هم از شدت علاقه‌ي امام صادق به او منشاء گرفته بود وگرنه حضرت صادق هيچ گاه در اين باره سخني نگفته بود.  [دانشنامه امام جعفر صادق علیه السلام - صفحه۱۷۸]  ــــــــــــــــ #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب) دانابی شو؛ دانا شو!👇👇 📚 @dastanak_ir