✨﷽✨ ‌ 📜خدایا! واقعا من بخشیده شدم؟! ‌ ما حالات درونی خودمان را باید مراقبت بکنیم. وقتی حالمان نسبت به آینده بد باشد، یؤوس می‌شویم! خیلی وقت‌ها گناه در اثر همین مأیوس بودن و روحیه بد رخ می‌دهد. ‌ بارها شده وقتی خودمان با رفقا دعای کمیل می‌خوانیم، بعد از رسیدن به این عبارت که صفحه دوم دعاست "خدایا همۀ گناهان ما را ببخش. «اللهم اغفر لی کل ذنب اذنبته و کل خطیئة اخطأتها»" به رفقا می‌گویم که رفقا هر کی می‌خواست خدا گناهش را ببخشد، بخشید! بلند شود برود. همان اول دعا بعد از اینکه چند جور استغفار می‌شود، در یک جمع‌بندی در صفحۀ دوم دعا این عبارت است. بقیۀ دعا مال این نیست که اصرار کنی خدایا ببخش! بخشیدی یا نه؟ بگذار یک‌‌بار دیگر بگویم. شاید نبخشیده باشی! من از کجا بدانم تو بخشیدی؟ آخر ساده نیست که تو من را ببخشی! بقیۀ دعا مال این نیست که تو سوءظن داری به پروردگار! خود امیرالمؤمنین علی(ع) هم در آغاز دعای کمیل دارد این مطلب را: صدا می‌زند که خدایا، حالا تا اینجا درخواست من طلب مغفرت بود. در ادامه تلقّی دعا کننده این است که خدایا حالا که من را بخشیدی، می‌خواهم به تو نزدیک بشوم! بیشتر با تو حرف بزنم. اجازه می‌دهی؟ حالا که من را بخشیدی، (من دیگر در آن باره بحثی ندارم) می‌خواهم با تو مناجات کنم، می‌خواهم باهات درد دل کنم. خدا بخشید که آدم بلند نمی‌شود برود که! خدا بخشیده، تازه دلت نرم شده، ارتباطت قشنگ شده، می‌خواهد حرف بزند. ‌ یک دعایی در حرم اباعبدالله الحسین(ع) هست که دعای جالبی است. زائر صدا می‌زند خدایا! من اگر توی حرم امام حسین زیاد می‌مونم، مال این نیست که به تو سوءظن دارم و اگر می‌روم مال این نیست که از حرم خسته شدم. من دلم هنوز اینجاست. اگر می‌روم از سر تکلیف است، اگر ماندم هم از سر علاقه است. توی حرم امام حسین هم بخواهی بمانی از سر یأس بد است. ‌فکر نکن حالا ده تای دیگر دعا و زیارت کردی خیلی کار خوبی کردی. برای چی این کار را داری می‌کنی؟ چرا ده مرتبۀ دیگر داری می‌گویی؟ می‌گوید آخر نمی‌دانم. مشکوکم، مأیوسم، نمی‌دانم که دعایم را جواب دادند یا نه. این حالت بدی است. 📚حاج آقا پناهیان ‌ ◾️ @de_bekhand ◾️