*«السّلام عليك يا مولاي يا اباعبدالله»* *«السّلام عليك يا رحمة الله الواسعه»* دوید و بر قدمِ شاه، چون غبار افتاد به یادِ صاحبِ شمشیرِ ذوالفقار افتاد بگفت خاکِ قدم‌های بوترابم من غلامِ کهنه دوباره به پای یار افتاد بگفت جانِ من آقا فدای خاک رهت سیاهه‌لشکر مولا به حال زار افتاد سیاهه‌لشکرِ مولا سیاهه‌لشکر نیست میان معرکه سرخیّ خون عیار افتاد حسب؟ نسب؟ چه بگویم؟ غلام‌زاده بوَد تمام عمر، گذارش به این تبار افتاد به بارگاه کریمان سخن مگو ز نسب چنین محک چه بگویم؟ ز اعتبار افتاد سیاهیِ شبِ رویش چو فجر صادق شد میان معرکه وقتی به احتضار افتاد غلام و روی سیاه و سپیدبختیِ او خوشا کسی که به رخسارِ او نگار افتاد چو شمسِ حضرت ارباب بر رخش تابید ز بعدِ آیهٔ «وَ اللَّیل»، «وَ النَّهار» افتاد هذا من فضل ربّي