‌‌ ‌دخترک آرام و باوقار به پسر جوان نزدیک می شد روحش هم خبردار نبود که بیست و چند قرن بعد قرار است دخترانِ‌ مسلمان،راه رفتن را از او یاد بگیرند! همان طور که روحش خبردار نبود، این رفتنش مظهر استجابتِ‌ دعایِِ‌ آن پسر جوان است، وقتی در نهایتِ استیصال به خدایش گفته بود؛ محتاجِ‌ هر خیری‌ست که به سوی‌ او نازل شود!؛ فَقَالَ رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ(قصص/۲۴) آیه‌ها راه رفتنش را این‌طور روایت می کنند: تَمْشِي عَلَى اسْتِحْيَاءٍ ...(قصص/۲۵) عظمت و ظرافتی که در لغت «استحیاء» نهفته است آن‌قدر هست که با تعبیرش صفا کنیم و راه رفتن را از دختر شعیب یاد بگیریم! . @mohasebe