❇️ فلسفه ثواب و عقاب ☀️امیرالمومنین علی علیه السلام می‌فرماید: ✨إِنَّ اللّهَ سُبْحَانَهُ وَضَعَ الثَّوَابَ عَلَی طَاعَتِهِ، وَ الْعِقَابَ عَلَی مَعْصِیَتِهِ، ذِیَادَةً لِعِبَادِهِ عَنْ نَقْمَتِهِ وَ حِیَاشَةً لَهُمْ إِلَی جَنَّتِهِ✨ 🖌خداوند سبحان ثواب را بر اطاعتش و کیفر را بر معصیتش قرار داده است تا بندگانش را از عذاب خود بازدارد و آن‌ها را به سوی بهشتش سوق دهد. 🔰 نهج‌البلاغه، حکمت ۳۶۸. ✍توضیح ✅ «ذیاده» در اصل از ماده «ذود» (بر وزن ذوب) به معنای منع کردن و جلوگیری نمودن است که در قرآن مجید در سوره قصص آیه ۲۳ در مورد دختران شعیب به آن اشاره شده و می‌فرماید: 💎وَ وَجَدَ مِنْ دُونِهِمْ امْرَأتَیْنِ تَذُودَانِ. 🔸در کنار چاه آب مدین به جز چوپان‌ها دو زن را دید که از رفتن گوسفندان خود به سوی چاه آب جلوگیری می‌کردند. ✅ در کلام نورانی مورد بحث مفهومش این است که خداوند عقاب را بر گناه قرار داده تا بندگانش را از عذاب خود باز دارد. ✅ «حیاشه» مصدر «حاش یحوش» آن گونه که ارباب لغت از جمله ابن منظور در لسان العرب، گفته اند: به معنای سوق دادن صید به سوی دام یا به سوی افرادی که آماده صید کردن هستند می‌باشد سپس به معنای هرگونه سوق دادن به کار رفته و در کلام نورانی بالا به همین معنا استفاده شده است زیرا امام علیه السلام می‌فرماید: خداوند ثواب و عقاب را بر طاعت و معصیت قرار داده تا بندگانش را به سوی بهشتش سوق دهد. (توجه داشته باشید که این واژه اجوف واوی است و اجوف یایی آن به معنای دیگری است) #اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج» #دلتنگ_کربلا •••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈ @del_tang_karbalaa