گوش کن به قدمهایش ،کم کم پاییز و ماه مهر با چمدانی پر از خاطرات شیرین کودکی می آید... ماه دوستیهای تازه ،شوق آشنایی ،روزهای قهر و آشتی ،دیدن و شنیدن و تجربه کردن... کودک خیالم را به پرواز در میآورم ... میروم کلاس اول الف همان جایی که دست در دست هم سرود ایران زیبا را با صدای بلند می‌خواندیم ، دلم تنگ شده است برای گچ و تخته سیاه و نوشتن و دستهای گچی ... کاش هنوز همان کودکِ روزهای دبستان بودم... من هنوز نیمم را پشت نیمکتهای چوبی دبستان جا گذاشته ام ... .