. يه دوستى داشتم هميشه ميگفت : وقتى شب يكي و ناراحت ميكنى صبح با كمال پر رويى باهاش چشم تو چشم نشو و يجورى برخورد نكن كه انگار عين خيالتم نبوده ...! اون آدم شبشو به زور صبح كرده و با رفتار بدت صدبار ديگه هم ناراحت شده! مسئوليت دلى رو كه میشكنى قبول كن رفيق! يكى غمگين شده! اين چيز كمى نيست ...! باور كن شب به اندازه‌ى كافى غم داره! تو بدترش نكن! يا همون شب از دلش در بيار يا صبح كارى نكن كه فكر كنه هيچ ارزشى براى ناراحتيش قائل نيستى ...! .