💢سوال: پسرم ۳ سال و۳ماهشه واولین فرزندم هست و تک. خیلی وابسته اس هیچ جا بدون من واینمیسه. میبرم باشگاه ژیمناستیک یا کلاس زبان واینمیسه ومیگه توام باید بیای پیشم یه ماه میشه که داخل باشگاه میشینم تا با محیط وبچه‌ها ومربی آشنا بشه ولی فایده نداره گریه میکنه که دوس‌ندارم برم ولی با بچه‌های کوچه یا فامیل بازی میکنه تا دلتون بخاد توخونه شیطونی میکنه وسیله میشکنه... ازسروکول باباش بالا میره ... ولی جایی میریم یه گوشه ساکت میشینه. چکار باید کرد؟ 👈پاسخ: سلام و درود بر شما از شایع‌ترین اختلالات دوران کودکی، وابستگی شدید کودک به والدین، خصوصا مادر هست که عواقب نامطلوبی را برای زوجین و همچنین خود کودک به همراه خواهد داشت. ترس کودک‌تون رو درک کنید و واقعی بودن اضطراب او رو بپذیرید و حواستون باشد که به هیچ وجه او نو به خاطر جمع گریز بودن سرزنش نکنید. اگر به‌طور مستقیم این موضوعات رو به او گوشزد کنید مثلا به او بگید ” چرا سلام نمیدی به بقیه، چرا همش به من چسبیدی، برو درست حسابی سلام کن باهاشون و ….” باعث می شه که اعتماد به نفس کودک تخریب شده و وابستگی او تشدید بشه. بنابراین برای کاهش وابستگی کودک‌تون از این کار جلوگیری کنیم. بدون اطلاع دادن به کودک، او رو در جمع رها نکنید. قبل از این که بخواهید او را تنها بگذارید، به زبان ساده براش توضیح بدهید که چه کارهایی در نبود شما می تونه انجام بده و به او احساس امنیت و آرامش بدهید. توجه داشته باشید که درصورت تنها گذاشتن کودک بدون اطلاع قبلی، دیگه هیچ گاه به شما اعتماد نخواهد کرد و به همین علت، دائما به شما می چسبه کودکی که همیشه به شما وابسته بوده، وقتی که می خواید او رو از خود جدا کنید به سادگی قبول نخواهد کرد و به گریه کردن و یا داد کشیدن متوسل خواهد شد. در این شرایط آرامش خودتون رو حفظ کنید و برای خود کودک هم که شده، تصمیم خود را عوض نکنید. وقتی فرزند شما در مهمانی ها یا دیگر دورهمی ها با دیگران دوست می شه و بازی می کنه یا به هر نحوی رفتار مستقلی از خودش نشان می ده او رو تشویق کنید و از او تعریف و تمجید به عمل بیارید. حتما هم نیاز نیست کادو برای او بخرید، تشویق کلامی و گفتن جمله های ساده ای مثل ” آفرین که سلام دادی” یا “دیدین چه پسر خوبی شده، دیشب تنها خودش رو تخت خوابیده بود” می تونه تاثیر زیادی روی شکل گیری استقلال در کودک ایفا کنه.تغییرات یک شبه به وجود نمی آیند، پس بهتر است تلاش های کوچک او رو ستایش کنید و صبر داشته باشید.پسرتون رو تشویق به برقراری ارتباط بهتر با پدر کنید. ارتباط بهتر با پدر باعث می شود که تطابق و همانند سازی قوی تری را تجربه کنه و برای ایفای نقش مرد آماده بشه.شما نیز باید بتوانید وابستگی خود را به کودک کاهش دهید. مثلا نگرانی به خاطر رد شدن کودک از خیابان طبیعی است اما اگر تا سن 20 سالگی نگران رد شدن کودکتان از خیابان باشید بهتر است خودتان برای کاهش اضطراب تمرین کنید.کودک را با دیگران مقایسه نکنید و نگویید که ” ببین فلانی چقدر قشنگ توی جمع شعر می خونه …بدترین کاری که می توانید برای جدا کردن کودک انجام دهید باج دادن به اوست. سعی نکنید با وعده ی اسباب بازی یا خوراکی او را از خودتان جدا کنید زیرا برای هر بار بیرون رفتن یا جدا شدن انتظار پاداش خواهد داشت.نکته پایانی اینکه با توجه به عواقب تک فرزندی و مشکلات جانبی برنامه ریزی لازم برای داشتن فرزندان بیشتر بعمل بیاورید. موفق باشید صادق رضایی دانشیار تعلیم و تربیت و عضو هیات علمی دانشگاه #ققنوس_آتشین 🌐 @diba_313 🌐 @ghoghnuos13 ─┅═ঊঈ☘️🌼🍀 ঊঈ═┅─