امام موسی صدر :
گروهی از دشمنان بر آن بودند تا چهرة امام حسين را مخدوش کنند و واقعة كربلا را در حد سالگردها و عزاداري‌ها نگه دارند، و آن را در گريه و اندوه و ناله منحصر كنند. ما بر حسين بسيار مي‌گرييم، اما هرگز در گريه متوقف نمي‌شويم. گرية ما براي نو كردن اندوه‌‌ها و كينه‌‌ها و ميل به انتقام و خشم بر باطل است. اين‌ها انگيزة ما براي گريه است.
چرا از به خاک افکنده شدن امام حسين ياد مي‌كنيم و آن را در مقاتل مي‌‌خوانيم؟ ناله‌ها و شيون‌هاي دلخراش. ماجرا را صحنه به صحنه مي‌‌خوانيم تا واقعيت را پيش رو آوريم و خطر ستم‌پيشگان و سنگدلي‌شان را دريابيم و، همچنين، ابعاد فداكاري و تأثير آن را بفهميم. پس، ما تنها به شيون بسنده نمي‌كنيم و حسين را تنها شهيد اشك‌ها نمي‌دانيم و برآنيم كه تكليف ما فقط با عزاداري به انجام نمي‌رسد. اگر در تاريخِ نبردِ ميان حق و باطل، واقعة کربلا را از مقطع زماني خود خارج سازيم و آن را با گذشته پيوند دهيم، به‌طور طبيعي حادثه با آينده هم پيوند مي‌خورد. چنان‌كه مي‌گوييم حسين وارث آدم و نوح و موسي و عيسي ع است و امام صادق و باقر و رضا ع ميراث‌دار او هستند، و هر كسي كه با باطل مي‌ستيزد و همة توان و حيات خود را در راه دفاع از حق تقديم مي‌كند، ميراث‌دار اوست.»
@didehban313