🔅 بازاندیشی حکمرانی جهانی: همکاری و تعامل در دنیای قدرت 📝 جوزف استیگلیتز و دنی رودریک 🔹 بسیاری خواستار حکمرانی جهانی اند، ولی ما در دنیایی با همکاریِ جهانیِ محدود زندگی می‌کنیم. سیاست‌ها توسط سیاستمداران داخلی و بر اساس منافع ملی تعیین می‌شوند. محور اصلی سیاست، دولت - ملت‌ها هستند. برخی از انواع حکمرانی جهانی می‌توانند نتیجه معکوس داشته و به‌جای پرداختن به چالش مشترک،به کشورهای قدرتمند امتیاز دهند. یک معماری حداقلی برای حاکمیت جهانی باید مبتنی بر چهار اصل زیر باشد: 1️⃣ قوانین بین‌المللی باید به کشورها اجازه دهند که هر کاری می‌خواهند انجام دهند، البته تا زمانی که صراحتاً سیاست «همسایه‌ات را فقیر کن» را در پیش نگرفته باشند یا کشورهایی که به لحاظ سیستمی، بزرگ هستند، هزینه‌های قابل‌توجهی را بر کشورهای فقیر تحمیل نکنند. 2️⃣تفاوت‌های مشخصی بین کشورها وجود دارد و در هر توافق بین‌المللی، این تفاوت‌ها باید منعکس شوند. 3️⃣توافقات جهانی نه‌تنها با کارایی جهانی، بلکه با عدالت جهانی نیز باید سازگار باشند. تمرکز بر کالاهای عمومی جهانی، پرهیز از فقیرسازی همسایه و توجه به تفاوت‌های بین کشورها کافی نیست. برای مثال پرداختن به تغییرات آب‌وهوایی یا سلامت جهانی، نیاز به منابع قابل‌توجهی دارد. نباید از ملت¬های فقیرتر خواست که بیش از سهم منصفانه خود بپردازند. 4️⃣اقدامات اقتصادی، پیامدهای اجتماعی و سیاسی گسترده‌ای دارند که باید در نظر گرفته شوند. اقدامات بین‌المللی اقتصادی می‌تواند اثرات بازتوزیعی درآمدی نامطلوبی ایجاد کنند. ✍️توکلی https://eitaa.com/eqmoq2 https://eitaa.com/menhaj_2