همه‌ی کربلاوکوفه‌وشام، یک‌طرف، و این‌خرابه یک طرف.
همه‌ی غم‌ها و دردها و غصه‌ها یک طرف و غم رقیه یک طرف.
نه زنان و کودکان کاروان و نه سجاد و نه حتی فرشتگان آسمان، نمی‌توانند تو را در این غم تسلی ببخشند.
و چگونه تسلی‌دهند فرشتگانی که خود صاحب عزایند و پر و بالشان به قدری از اشک سنگین شده است که پرواز به سوی آسمان را نمی‌توانند.
تنها حضور مادرت زهرا می‌تواند تسلی بخش جان سوخته‌ی تو باشند.
پس خودت را به آغوش مادرت بسپار و عقده‌ی فروخورده‌ی همه این داغ‌ها و درها را بگشا.
+بخشی از کتاب آفتاب در حجاب
[ @dincastt | دین‌کســ🎧ــت ]