3. مسخ شدگان: از ميان عناصرى كه اردوگاه اموى در بر مى گرفت گروهی مسخ شدگان بودند و آنان كسانى بودند كه سينه هايشان از كينه و دشمنى نسبت به همه مردم پر شده بود و مهمترين خواسته هاى نفسانى آنان، خونريزيهاى ستمگرانه و شتافتن به سوى جنايت در پاسخ به نداى جنايت طلبى ريشه گرفته در جانهايشان بوده است.
آن ستمگران در ارتكاب جنايت تلاشها كردند و براى كشتن كودكان و پريشان ساختن زنان اهل بيت با يكديگر به مسابقه مى پرداختند و به آنچه از رسوايى و ننگ دست مى زدند؛ افتخار مى نمودند كه از جمله آن وحشيان درّنده، خونخوار حقير، «شمر بن ذى الجوشن، حرملة بن كاهل، حكيم بن طفيل طائى، سنان بن انس، عمرو بن حجاج» و امثال آن سگان مطرود آنگونه كه بعضى از مورخان آنها را نام برده اند، در كربلا از آنان قساوتى مشاهده گرديد كه جانوران وحشى و سگها از آنها دورى مىجويند.