📝 تعجیل ذلت بار در پیوستن به قراردادهای بین المللی: ما جهان را شگفت زده کرده ایم! 💭 «همه می دانیم در مورد مسائل زیست محیطی باید تصمیم های سیاسی سخت گرفت ولی همه قبول داریم که وقتی اشتغال در خطر باشد دیگر حرفی از محیط زیست باقی نمی ماند.» 🔹این حرفها را نه ترامپ که اوباما رییس جمهور سابق آمریکا زده است. آنها هیچ کدام مساله تغییرات اقلیمی اولویت شان نبوده است. 🔹از ابتدا هم مشخص بود، توافق پاریس صرفا تله ای برای کشور های در حال توسعه و دارای منابع نفت و گاز جهت جلوگیری از رسیدن به قد و قواره کشورهای توسعه یافته است. دقیقا مثل ان پی تی، پروتکل الحاقی و خیلی از معاهدات اینچنینی که صرفا ابزار کنترل اقویا علیه ضعفای جهانی است. 🔹در این معاهده هم قرار بود در ازای کمک های بین المللی کشور های در حال توسعه متعهد شوند تا استفاده از سوخت های فسیلی را کاهش دهند تا میانگین دما از این بیشتر نشود. مگر نه اینکه اگر کسی هم مقصر باشد کشور های توسعه یافته اند که چندین برابر کشور های در حال توسعه گازهای گلخانه های تولید می کنند؟ 🔹عجیب تر اما موضوع اشتیاق دولت مردان ایران (و البته خانم ابتکار تنها دولت زن ایران) و مجلس در تصویب سریع این توافق (کمتراز یک ربع در مجلس) بود، چیزی فاجعه آمیز تر از برجام. این شور و شوق ذلت بار برای رسیدن به دروازه های جهانی و دست همکاری دادن به هر عهدنامه خفت باری از کدام ذهن علیل و غرب زده ای بیرون زده است؟ 🔹زمانی که دولت روسیه بررسی موضوع این توافق را به بعد از 2020 موکول کرده و ترامپ اینقدر راحت از این توافق خروج میکند رفتار ما همه را شگفت زده می کند. 🔹ایران چنان تعهد سختی به کاهش سالانه 12 درصدی استفاده از سوخت های فسیلی تا 2030 داده که رئیس حمهور فرانسه در کمال بهت و حیرت گفت: تلاش های ایران به عنوان یکی از کشور های در حال توسعه برای توافق پاریس با هیچ کشوری قابل مقایسه نیست! 📷 t.me/maktubmed/518 maktubat