درباره حس قفس! 🔹امروز برای برخی هماهنگی‌های راهپیماییِ بعد از نماز جمعه، بالاجبار برای اولین بار در قسمت جلوی نمازجمعه حاضر شدم. بعد از ورود به این بخش، آنچه بیش از همه چیز توجهم را به خود جلب کرد میله‌هایی بود که مردم را از مسئولین جدا می‌کرد و عجیب آنکه در بخش جلو، خود مسئولین هم با میله‌های دیگری (میله در میله)، طبقه‌بندی شده بودند! 🔹هر چه فکر کردم متوجه نشدم که کارکرد این میله‌ها دقیقا چه می‌تواند باشد! زیرا واضح است که اگر کسی قصد تعرّض به احدی از مسئولین را داشته باشد به راحتی و از پس این میله‌ها هم می‌تواند منظور خود را عملی کند و عجیبتر آنکه ظاهرا خود مسئولین هم می‌توانند به هم متعرّض شوند و مثلا مسئول درجه ۲، متعرّض مسئول درجه ۱ شود چون در غیر این صورت طبقه‌بندی خود مسئولین با میله‌های اندر میله، منطق دیگری ندارد! 🔹فلذا حسی که در نماز جمعه امروز با حضور در ورای میله‌های جداکننده در قسمت مسئولین داشتم خیلی بیش از آنکه حس امنیت باشد حس در قفس بودن بود! حسی که دقیقا حاصل این میله‌های کذایی بود! 🔹خدا رحمت کند امام جمعه شهید تبریز (مرحوم آل هاشم) را که آنقدر مردمی زیست تا سرانجام مفتخر به دریافت لقب محبوب و معتبر شد؛ ای کاش شیوه زیست مومنانه و مردمی ایشان که یکی از مصادیقش برچیدن میله‌های نماز جمعه تبریز بود الگویی برای همه مسئولین ما باشد و بدانیم که برای ما که ولیّ نعمتمان مردم هستند جدایی از مردم خیلی بیش از آنکه القاء کننده حس امنیت باشد یادآور حس قفس است! بلد طیب/کانال رسمی دکتر منان رئیسی https://eitaa.com/baladetayyeb