. ۶- افزایش هزینه‌های درآمدی و کمبود بودجه: پیاده‌سازی استانداردهای FATF نیازمند سرمایه‌گذاری‌های سنگین در زیرساخت‌های فناوری اطلاعات، آموزش پرسنل، و ایجاد سیستم‌های نظارتی پیچیده است. هزینه‌های بالای نظارتی به طور مستقیم بر بودجه ملی تاثیر می‌گذارد و ممکن است منابع محدود را از بخش‌های دیگر اقتصاد منحرف کند، در نتیجه راندمان اقتصادی را کاهش می‌دهد. تجربه سایر کشورها نشان داده است که اجرای استانداردهای FATF هزینه‌بر بوده و نیاز به تغییرات ساختاری گسترده در سیستم بانکی دارد. با توجه به تمام موارد فوق‌الذکر، می‌توان گفت: ریسک‌های پیوستن به FATF بسیار جدی و قابل توجه هستند و در درازمدت می‌توانند منجر به محدودیت‌های اقتصادی، کاهش حاکمیت ملی، و کاهش استقلال سیاسی و بروز خطرات امنیتی-منطقه‌ای برای ایران شوند. فرصت‌های پیوستن به FATF، اگرچه بالقوه وجود دارد، اما در شرایط کنونی تحریم‌ها و عدم اعتماد بین‌المللی، به نظر بسیار محدود و بعید می‌آیند. ایجاد شبکه‌های مالی جایگزین، گسترش همکاری با چین و روسیه و طراحی مکانیزم‌های دور زدن محدودیت‌ها، تنها راهکارهای موجود هستند. در پایان باید تاکید کرد که تصمیم پیوستن یا عدم پیوستن ایران به FATF، یک تصمیم راهبردی با پیامدهای بسیار گسترده و پیچیده است. اگرچه برخی مزایای بالقوه وجود دارد، اما مضرات و ریسک‌های مرتبط با آن به‌طور قابل توجهی بیش از مزایای آن هستند. به کانال تخصصی تحلیل و تبیین مسائل سیاسی ایران و جهان بپیوندید 👇 @tahlilisiyasiseraat @seraat_tahlil_siyasi