بسم الرب الغفور ✍ نظامِ بحران‌زده، حجاب مظلوم، بی‌حجابِ مفتون، ناهیان ناشی و مظلوم‌تر 😔 متأسفانه بعد از داستان بیمارستان قم، کلیپ دیگری این بار از اصفهان منتشر شده که در آن یک جوان متدین ظاهراً پس از فیلم گرفتن از یک خانم مکشفه مورد ضرب و شتم بیرحمانه چند مرد جوان قرار گرفته است. حجاب مسئله‌ای بوده که باید با رویکرد اقناعی علمی حل می‌شده. به نظرم با توجه به شواهد تبعات هولناک انقلاب جنسی در غرب که به وسیله نویسندگان غربی هم مستند شده است، امروز با استناد به داده‌های اجتماعی می‌شود لزوم برای شکل‌گیری و حفظ نهاد خانواده را اثبات کرد. آنگاه که استدلال علمی محکم در دست باشد، با دوره‌ای از گفتگوهای نخبگانی و عمومی به نظرم می‌توان درباره حجاب اجماع ایجاد کرد. با همین رویکرد علمی-اقناعی بود که متفکرین انقلابی ما چون فیلسوف شهید مطهری توانستند بسیاری از ارزش‌های اسلامی را مقبول نسل روشنفکر و جوان زمان خود کنند که نتیجه آن را در اقبال عمومی به روحانیت در دورۀ انقلاب دیدیم. اما چه کنیم بعد از ترور ایشان با اعمال نفوذ ناتو به دست یک طلبه بازی‌خورده، شخصیتی با بنیه علمی و سعۀ اجتماعی شهید مطهری دیگر نداشتیم! البته امروز کار دشوارتر است چون روحانیت انقلابی خودش الان در مسند یا حامی حکومت است و باید پاسخگوی افتضاح اداری و اقتصادی کشور نیز باشد. این گونه است که ظاهراً کمتر شخصیت فکری معتقد به حجاب داریم که قدرت و جسارت یک گفتگوی آزاد درباره حجاب را داشته باشد چون مطمئناً چنین گفتگویی محدود به مسئله حجاب نخواهد شد. تنها نمونه نادر دکتر جمشیدی هستند که البته تلاش ارزندۀ تکبارۀ ایشان در مناظره با دکتر عبدالکریمی به دلیل یک خطای استراتژیک و به نظرم تند رفتن جناب دکتر عبدالکریمی با بازخوردهای منفی از طرف مردم و نظام روبه‌رو شد و ابتر شد. عدم تبیین و اقناع عمومی و‌ نخبگانی و افول مشروعیت نظام در انظار عامه برای اجرای حجاب عملاً ناهیان را نیز منفور جامعه کرده است اما بخشی از مسئله نیز به نظر من به ناشیگری ناهیان بر می‌گردد. گرفتن عکس از یک خاطی به جای تذکر زبانی مناسب (که البته مستلزم ده‌ها شرط و ملاحظه است) طبیعتاً باعث خشم خاطی و شکل‌گیری نزاع می‌شود. تذکر زبانی هم نیازمند طمئنینه زیاد، لحن جدی اما مشفقانه، پیش‌بینی پاسخ توهین‌آمیز و کنترل خشم و برخورد کریمانه اما تنبه آمیز، اشارات تبیینی ولو مختصر به فلسفه حجاب (حفظ خانواده) و ... مجموعه مهارت‌هایی است که می‌تواند به ناهیان آموزش داده شود ولی ظاهراً نهادهای فرهنگی کشور بعد از چهل سال از این مهم قاصرند. به نظرم علت این شرایط عدم آموزش‌های علمی، مهارتی و اخلاقی مناسب برای تعامل با اقشار خاطی در محیط‌های مذهبی ما است چنان که باعث می‌شود به خاطیان صرفاً به چشم فاسق و یاغی نگاه شود نه گناهکاری که فرصت تنبه و اصلاح را در صورت تبیین عالمانه و اقناع مشفقانه دارد. این میزان قصور و تقصیر که ما را با یک فاجعه فرهنگی و بحران مقبولیت رو به رو کرده بسیار دردناک است و البته چنان که پیشتر گفتم ریشه‌های عمیق‌تر در سیاست‌های در خود جمهوری اسلامی دارد. @criticalknowledge 🧬 دانش حیاتی