سلام مولای من ، مهدی جان در آرامش ناب جمعه های معطر ، وقتی نسیم یادتان ، آستان قلبم را پر از پروانه می کند ، روی فرش انتظار ، کنار گلدان های صورتی محبت نابتان، رو به کوچه ی چشم براهی می نشینم و برای شب پره های بیقرار دلم از آدینه ی سبزی می گویم که شما از راه می آیید ... ... و این لحظه های روشنِ با شما نشستن ، به تمام جهان می ارزد ... شکر خدا که شما را دارم ...