InShot_۲۰۲۲۰۴۱۵_۱۸۱۸۵۰۸۱۸.mp3
850.5K
📜 اما در ادامه بِهَم زدن سِیر قبلی، بحث امروز درباره هست؛ نکته ای که امروز بیان میشه، درباره مواقع وجوب امر و نهی از معروف و منکر هست، که این خودش شرایطی رو داره اما اون شرط اولیه اش علم به معروف و منکر هست؛ اینو دو جور میشه تعبیر کرد؛ ۱.اینکه باید معارف و منکرات رو به طور کلی بشناسیم. ۲.اینکه علاوه بر آن، باید یقین کنیم که مخاطب ما واقعا منکری را مرتکب شده یا معروفی را ترک کرده. که تعبیر دوم به نظر بهتر میاد. با در نظر گرفتن این شرط وقتی ما علم به انجام منکر و ترک معروف مخاطب را نداریم وظیفه هم در قبال او نخواهیم داشت، جست و جو هم برای یقین به آن لازم نیست بلکه در مواقعی حرام محسوب میشود. (مثال و سوال یکی از دوستان در ناشناس): حالا مثلا یک فردی فیلم هایی با محتوا های شهوت برانگیز پخش میکند، و ما هم تا حدودی به آن علم داریم، با توجه به اینکه دیدن این فیلم ها جایز نیست پس منکر محسوب میشه پخششون. پس در این صورت نهی از منکر واجب میشه، که اون هم باید در ابتدا با نرمی گفته بشه.... JᎧᎥN↴ @dochar_m