5⃣ نگاه معنوی به آزاد گذاشتن کودک 💟 بدون تردید، یکی از اصلی‌ترین راه‌های ابراز محبّت به کودکان زیر هفت سال، آزاد گذاشتن آنهاست و همان طور که در جلد دوم این مجموعه گفته شد، محبّت کردن به کودکان، یکی از برترین عبادت‌هاست. ✅ کسانی که نگاه معنوی به زندگی دارند، تحمّل آزادی کودکان را یک فرصت خوب برای عبادت می‌دانند. از همین رو، وقتی به کودکانشان آزادی می‌دهند، نه تنها خسته نمی‌شوند، بلکه احساس خوبی هم دارند. 🔰 فراموش نکردن هدف آفرینش، اصلی‌ترین رکن تربیت است. در هیچ یک از مراحل زندگی نباید هدف زندگی را فراموش کرد. توجّه به هدف زندگی و غفلت از آن، می‌تواند تحمّل ما را افزایش دهد یا کم کند. ⁉️ فرض کنید شما به مقصدی می‌اندیشید که ارزشمندتر از آن، در زندگی شما چیزی نیست؛ امّا راهی که شما را به آن مقصد می‌رساند، طاقت‌فرساست. آیا حاضرید برای رسیدن به مقصد، مشکلات طاقت‌فرسای راه را تحمّل کنید؟ ✳️ بدون تردید، پاسخ شما به این پرسش، مثبت است. مشکلات راه، به دلیل ارزشمند بودن مقصد، نه تنها قابل تحمّل، بلکه شیرین است. ✨آزار و اذیّتی که کودک برای پدر و مادر دارد، به قدری ارزشمند است که کسانی مانند علمای بزرگ ما، حاضرند پاداش عبادت‌های خود را بدهند و در عوض، پاداشی را که یک مادر در برابر آزار و اذیّت کودکان خود تحمّل می‌کند، بگیرند. ❌برخی از والدین، به قدری محدودۀ معنویت را تنگ می‌گیرند که جز نماز و روزه‌ و چند عمل عبادی دیگری که مشغول آن هستند، چیز دیگری در آن جا نمی‌شود. 📚منِ دیگرِ ما، کتاب سوم، صفحه ۸۵ محسن عباسی ولدی #دختران_مکتب_عشق #واحد_تربیتی_خواهران @dokhtarane_maktabeyar