#رمان_منو_بہ_یادت_بیار #قسمت_سی حنانه_چییییی؟؟؟؟عروسی نکردین یعنی چی!!!!!! -نه یعنی عروسی کردیم ولی زیر یه سقف نرفتیم. -چی میگییییی؟؟؟ -هیس آروم الان همه میفهمن. -تو چرا انقدر خونسردی؟!بگو ببینم چی شده؟اتفاقی افتاده؟خیانت؟؟؟؟ -إإإ...انقدر تند نرو... -وای فاطمه تو چرا اینهمه مدت بمن نگفتی؟؟؟ چیزی نگفتم اخم هایم در هم فرو رفت و اشک در چشم هایم حلقه زد... حنانه بهت زده بمن نگاه می کرد... لب باز کردم و گفتم: -حنانه...بعد کلاس میریم بیرون کامل برات تعریف میکنم... چند ساعتی گذشت حنانه در تمام این مدت کوتاه در شوک عجیبی بود... وسایلمان را جمع کردیم و از حوزه بیرون رفتیم... از آخرین جمله ی من به حنانه دیگر کلمه ای بینمان ردو بدل نشد... کنار هم راه میرفتیم از خیابان رد شدیم... ناگهان دستی محکم به شانه ام خورد حنانه بود باعصبانیت بمن نگاه می کرد...از نگاهش کمی ترسیدم: من_حنانه!!!! -ساکت شو فاطمه!! تو واقعا چه فکری کردی...میدونی چقدر سرم درد میکنه؟؟؟؟ از همون لحظه که گفتی عروسی نکردی دارم از نگرانی میمیرم...تو چرا جواب تلفنامو نمیدادی؟؟؟براچی بمن نگفتی؟؟؟آخه.... -حنانه...حنانه...آروم باش...بیا بریم تو پارک بشینیم کامل برات تعریف میکنم... نفس عمیقی کشید و راه افتاد... از حوزه تا پارک چند دقیقه ای طول نکشید... مدتی بعد منو حنانه روی یکی از نیمکت های پارک نشسته بودیم... حنانه_خب...بگو... -شب عروسیمون بود...بعد از تموم شدن مجلس. از تالار اومدیم بیرون و سوار ماشین شدیم.ماشین ما جلوتر و ماشین بقیه پشت ما حرکت میکردن... ادامه دارد... رمان #منو_به_یادت_بیار رو در کانال دختران محجبه دنبال کنید @dookhtaranehmohajjabe