آیت الله مصباح و بسط فلسفۀ اسلامی فلسفۀ اسلامی سنتی بیشتر متمرکز بر مابعدالطبیعه یا هستی شناسی و تاحدی علم النفس بوده است و به شاخه های دیگر فلسفه کمتر توجه استقلالی کرده است؛ از این رو بسیاری از شعبه های فلسفه، که امروزه در ایران به آنها فلسفه های مضاف می گویند، در سنت ما شکوفا نشده اند. استاد مصباح با استفاده از اصول بنیادین فلسفی در معرفت شناسی، هستی شناسی و انسان شناسی و با الهام از معارف اسلامی، و همچنین با بهرمندی از تجربۀ فلسفۀ غرب، کوشید فلسفۀ اسلامی را بسط دهد و به شعب دیگر فلسفه همچون معرفت شناسی، فلسفۀ اخلاق، فلسفۀ دین، سیاست، حقوق، تاریخ، اجتماع و فلسفۀ علوم انسانی توجه کند و در این زمینه ها گام هایی بردارد. البته پیش از ایشان شهید مطهری تا حدی به برخی از این حوزه ها توجه کرده و راه را تا حدی گشوده بود، و استاد مصباح این راه را ادامه و بسط داد. این حوزه که بسیار اهمیت دارد هنوز در جامعۀ ما بخوبی شناخته نشده و با نگاه اسلامی در بسیاری از این حوزه ها فلسفه ورزی جدی صورت نگرفته است. بی شک استاد مصباح یکی از نظریه پردازان پیشگام در این وادی است. نظریه پردازی های او به ویژه در معرفت شناسی و فلسفۀ اخلاق به قدری اهمیت دارد که می توان او را مؤسس معرفت شناسی و فلسفۀ اخلاق نوین اسلامی دانست. برگرفته از کتاب چراغ فروزان حکمت، ص 34 http://eitaa.com/dreshkevari