‌سلام وقت بخیر بنده دختر نوجوانی ۱۷ ساله هستم که سال آخر دبیرستان و کنکوری ام. خیلی پدر مادرم سر چیزهای کوچک باهام تو دعوا میرن و خب طبیعتا من نباید درگیر این چیزا بشم تو این سال مهم زندگیم. من یه مقدار جدیدا ولوم صدام زیاد شده و بلند صحبت میکنم خیلی ناخودآگاه و اکثر دعواهای بنده سر همین صدا با پدره. که پدر میگن من از سرکار میام دوست دارم اون مقداری که خونه ام هیچ سر و صدایی نباشه در صورت این که خودشون صدای تلویزیون و موبایل شون همیشه زیاده. و اغلب دعواهای من با مادرم هم به خاطر پدره که مادر طرف ایشون رو میگیره و هر اتفاقی بیافته من مقصر اون قضیه اعلام میشم. جدیدا هم بابا و مامان بین خودشون دعواهایی هست که باز من رو به هم می‌ریزه این مجادله ی بینشون. بعد از ازدواج خواهرم که تقریبا ۲ سالی هست تنها تیرک هجوم منم و هر اتفاقی میافته رو من بروز داده میشه. و من فردی به شدت احساسی ام و این چیزا درگیرم میکنه. نمیدونم باید چیکار کنم واقعا چون یه دعوا اتفاق بیافته کل روز درگیر اونم و نمیتونم درست درس بخونم. میشه راهکار بفرمایید؟ سلام و رحمت الهی بر شما بر شما نورچشمی عزیز. ۱ـ دخترم؛ همانطور که شما نیازمند آرامشید والدین محترم شما هم نیازمند آرامشند. ۲ـ دخترم؛ فرزند هر پرنده‌ای می‌داند که *مهمان* والدین است و باید به زودی از آنها جدا و مستقل شود و روی پای خود بایستد اما متأسفانه این مدارسی که غربی‌ها برای *جاهل* نگهداشتن ما و فروپاشی خانواده و جامعه به ما تحمیل کرده‌اند از فهماندن این نکته مهم خودداری می‌کنند. لذا فرزندان با سواد ما به جای آنکه *ممنون* و *متشکر* والدینشان باشند و به آنها احترام بگذارند و به آنها محبت و کمی کمک و خدمت کنند، بدون هیچ احساس مسئولیتی ناخودآگاه با *احساس طلبکاری* از آنها *توقع* دارند تا وقتی زنده هستند از نظر مادی و معنوی و عاطفی از آنها *پذیرائی* کنند. ۳ـ دخترم؛ امیدوارم آنقدر عاقل و بالغ شده باشی که *کنکور خالق* خود را خیلی مهمتر از این کنکوری بدانی که استکبار به ما تحمیل کرده و جوانان ما را خسته و از زندگی واقعی دور می‌کند. ۴ـ پس همانطور که در کودکی بدون هیچ آموزشی و بر مبنای فطرتی که خداوند مهربان به شما داده بود *هر عروسک بی‌تحرک و بی‌خاصیتی* را مورد *نوازش* و *محبت* قرار می‌دادی و هیچ توقعی از عروسکت نداشتی، امروز به والدین زحمتکش خود که هر چه داری به برکت وجود آنهاست، لطفا احترام بگذار و با شیرین‌زبانی و لبحند شیرین و نوازش گرم خود مرهمی بر خستگی آن باش و ضعف‌های آنها را بزرگوارانه نادیده بگیر یا به آنها *احسان* کن تا از دعای خیر آنها و عنایت خاص الهی برخوردار و در تلاشهای درسی خود موفق و مؤید باشی و در آینده بتوانی خانواده سالم و شادی را بسازی. 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام، روبیکا، ایمو @dr_ghofrani2