در یکی از جلسات شبهای محرم فرمودید تا انسانها به تعقل نرسند، امام زمان ظهور نخواهند کرد. حالا این پرسش برام مطرح شده که آیا همه انسانها باید به تعقل برسند؟ یا مثل تجربه ای که در انقلاب سال ۵۷ خودمان داشتیم، حتی اگر بخشی از جامعه به این ظرفیت برسد، کافی ست. آیا عملکرد انقلابیون در این چهل و چند سال پس از انقلاب در دانستن قدر امامین انقلاب و دفاع از جان آنها و تلاش برای جاری شدن اراده آنها در جهان قابل قبول بوده است؟ آیا در زمان ائمه اینچنین حمایت و اطاعت پذیری از امام بوده است؟ این که تصور کنیم تمام مردم چه در ایران و چه خارج از ایران باید به حدی از تعقل برسند، تا لایق ظهور امام زمان شویم، کمی ناامیدکننده است! باید *اولین حامیان* آخرین *حجّت الهی* در *اوج عقلانیت* باشند و سایر مردم هم باید به *حد نصابی* از عقلانیت برسند تا ظهور برایشان *مفید* باشد. وقتی ۸۰ کیلومتر در گرما، *عاشقانه* به دیدار محبوب خود می‌روند اما برخی از آنها *نماز* نمی‌خوانند و همگی لیوان‌های *آب* را می‌بینند اما بسیاری از آنها *سطل زباله* را نمی‌بینند و لیوان‌ها و بطری‌ها و ظروف غذا و پوست میوه‌ها را زیر پای *خود* می‌ریزند و برخی از آنها در آن گرما و گرد و خاک و در حال عزاداری از *سیگار* صرفنظر نمی‌کنند .... ، ظهور *پاک‌ترین انسان* برای آنها چه فایده‌ای خواهد داشت؟ موکول شدن ظهور به *عاقل* شدن مردم و *کاهش* این همه *بی‌نظافتی* و *بی‌انضباطی* و *خرافه‌پرستی* و *انواع اعتیادها* ممکن است افراد *غافل* و *طلبکار* را *ناامید* کند اما *مؤمنین منتظر* و *مضطر* را به تلاش برای *جهاد تبیین* همه جانبه بیشتر ترغیب و مسئول و مشتاق می‌کند. 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام، ایمو، روبیکا @dr_ghofrani2