بسمه تعالی تحلیلی مختصر بر اصل ۱۱۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی با آغاز فعالیت تبلیغاتی برای ریاست جمهوری نامزدها وارد مباحثی میشوند که پیش نیاز آن موارد زیر است که بخشی از آن در اصل ۱۱۵ قانون اساسی آمده است. قبل از هر چیز به این اصل نظری بیفکنیم: رئيس جمهور بايد از ميان رجال مذهبي و سياسي كه واجد شرايط زير باشند انتخاب گردد : ايراني الاصل ، تابع ايران ، مدير و مدبر، داراي حسن سابقه و امانت و تقوا، مؤمن و معتقد به مباني جمهوري اسلامي ايران و مذهب رسمي كشور. در این نوشتار سعی شده شاخص‌های مندرج در این اصل بطور مختصر مورد بررسی قرار گیرد. بخش اول رجال مذهبی: به کسانی گفته میشود که اسلام را بشناسند،به آن ایمان داشته ، عامل به احکام آن باشند و باور داشته باشند که باید احکام اسلامی در جامعه جاری و ساری شود و مسئولان در پیاده سازی آن همت کنند رجال سیاسی: به کسانی گفته میشود که پدیده ها و موضوعات سیاسی را بشناسند و قدرت تحلیل درست آن را داشته باشند و جامعه و یا بخشی از جامعه او را با این اوصاف بشناسند. ایرانی بودن و تابع ایران باشند: ایرانی بودن به این معنی که پدر و مادرش ایرانی باشد ، و تابع ایران بودن به این معنی که خود را ایرانی بداند و لا غیر. یعنی در یک زمان تابعیت دو کشور را نداشته باشد. مدیر و مدبر: در تعریف این دو واژه به تعریف ارائه شده توسط جناب دکتر امیری معاون پارلمانی دکتر روحانی و عضو پیشین حقوقدانان شورای نگهبان بسنده میکنم:"مدیر یعنی کسی که فرایند به کارگیری مؤثر و کارآمد منابع مادی و انسانی در برنامه‌ریزی، سازماندهی، بسیج منابع و امکانات و هدایت و کنترل آنها را برای دستیابی به اهداف سازمانی و بر اساس نظام ارزشی مورد قبول بلد است. مدبر هم به معنی صاحب تدبیر، هم به معنی پرورده، پخته شده و جاافتاده بکار می‌رود. با این دو تعریف، اقتضای عقل هم همین است که رئیس جمهور هم قدرت اداره داشته باشد و هم اهل تدبیر و دوراندیشی باشد، و هم جا افتاده و شخصی پخته محسوب شود. اگر این ویژگی‌ها را نداشته باشد در انجام وظایف، مسئولیت‌ها و اختیارات ناتوان خواهد بود. حتی ممکن است یک حرف نسنجیده یا یک حرکت و عمل او کشور را با بی‌ثباتی سیاسی و اجتماعی مواجه کند و باعث ورود خسارت‌های مادی و غیر مادی به کشور شود". ادامه دارد sapp.ir/dr_mirshamsi @dr_mirshamsi