علی جان چه تیغی برنده تر از مظلومیت توست مگر دل می تواند این همه غربت را تحمل کند... مدینه یک داستان... کوفه داستان دیگر... نخل های قامت شکسته و چاه های مغموم و دل گیر می دانند به علی چه گذشت؟ پژمردگی تو برای رویش گل ها و پرواز پرستوهایی بود که پرواز را برای پر پر کردن شقایق های نینوای حسین آموختند پیاله https://eitaa.com/durdane