قناری ها سرود صبح می خوانند! من آنجا چشم در راه توأم ناگاه تو را از دور می بینم که می آیی تو را از دور می بینم که می‌خندی تو را از دورمی بینم، که می خندی و می آیی! نگاهم باز، حیرانِ تو خواهد ماند! سراپا چشم خواهم شد، تو را در بازوان خویش خواهم دید! سرشک اشتیاقم، شبنم گلبرگ رخسار تو خواهد شد! تنم را از شراب شعر چشمان تو خواهم سوخت!  برایت شعر خواهم خواند برایم شعر خواهی خواند!   تبسم های شیرین تو را با بوسه خواهم چید و گر بختم کند یاری در آغوش تو ای افسوس سیاهی تار می بندد! چراغ ماه، لرزان از نسیم سرد پاییز است! هو؛ آرام، شب؛ خاموش   راه آسمان ها باز! زمان در بستر شب، خواب و بیدار است . . .   👤 فریدون مشیری 🍁 💛🎼 💠 @e_adab 💠