⭕️ شمه‌ای از الوهیت آقای حداد علامه طهرانی در نامه سلوکی خود به رفیق سلوکی خود ( اقای بیاتی) درباره الوهیت استاد خود( تعبیر خود از ضیق لسان است) اینگونه می‌فرمایند: " السلام علیکم...پس از اهداء تحیات وافره و ادعیه خالصه به صحت و موفقیت در شب سه‌شنبه وارد کربلای معلی و مشرف به حضور حضرت عزیز انسان العین و عین الانسان حضرت آقای حاج سید هاشم حداد روحی فداه شدم...جای دستبوسی و پابوسی اصالتا یا نیابتا نبود ، لانه کل شئ و مع کل شئ و قائم بکل شئ وسع کرسیه السموات و الارض، زیتونة لا شرقية و لا غربية فلله المثل الاعلى... فرمودند...ایشان( بیاتی) در ردیف رفقای درجه اولی هستند که ما با هم شب و روز هستیم، او همیشه با من است..." ( اسرار ملکوت ج ۲ صص ۱۲۲- ۱۲۳) می‌دانید چرا پایش را نبوسید؟ چون او کل شئ است و هرجا رو ببوسی پای او را بوسیده‌ای 😭 آری آن عارف سفر کرده که خودش، خودش را غسل و کفن فرمود نیز معتقد بود " لا تاخذه سنة و لا نوم" خدا خودش را رحمت کناد😐 بازم اگه نفهمیدی رد نکن! 😐 ✍ دکتر سید محسن هندی @ebnearabi