در مورد چشم زخم چیزایی شنیدیم اینکه فلانی چشمش شوره یا نظر داره گاها ازین افراد فاصله میگیرم بعد دیدنشون صدقه میدیم یا اسپند دود میکنیم که بعضی وقتا خودمون فکر میکنیم خرافاته و داریم از ترس انجام میدیم و عملا چیزی وجود نداره اما واقعیت اینه چشم زخم یک حقیقتیه که وجود داره و فقط مال فرهنگ ما نیست تقریبا توی همه فرهنگ های دنیا هست قسمت اصلی داستان اینه ما افرادی که چشمشون شوره رو به عنوان افراد حسود یا بد ذات میشناسیم درحالی که اصلا اینطور نیست این افراد ارتباط عمیقی با ناخودآگاه خود دارند مث بقیه ادما ذهنشون انچنان قدرت مانور نداره که اونهارو کاملا اسیر خودش کنه این افراد وقتی از دیدن چیزی به وجد میان بخاطر اون ارتباط عمیق با ناخودآگاهشون یک ارتعاشاتی نسبت به اون شخص چیز یا مسئله ساطع میکنند که همون ارتعاشان اون رو مورد هدف قرار میده و موجب اسیب میشه ببینید نکته اصلی اینجاس پشت اون ارتعاش فقط حسد نیست از روی بدخواهی نیست گاها از روی دوست داشتنه مث مادری که از فرزندش به حدی سر ذوق میاد که اون رو چشم میزنه بخاطر دوس داشتنه اما اسیب میزنه نمیخام خیلی مسئله رو به صورت فلسفی باز کنم فقط هدف اینه که بگم چشم زخم یک حقیقته و وجود داره و گاها به حدی به هدف اسیب میزنه که از یک طلسم هم سنگین‌تره و میتونه یک زندگیرو نابود کنه نمیخام باز بحث فلسفیشو باز کنم که چرا و چطور اما برای رفعش مث ابا و اجدادمون گاها اسپند و صدقه جواب میده حداقل کمترش میکنه و اینکه اگه خودشما کسی هستین که چشمتون شوره سعی کنید شما هیچوقت کسی رو نفرین نکنید و دعای شما زود هم شنیده میشه اگر چیزی شمارو به وجد اورد این رو تو ذهنتون داشته باشین این چیز زیبا که شمارو به وجد اورده از شاهکارهای خلقته و یک افریننده زیباتری داره یک شکرگزاری به خاطر خلقتش تو دلتون داشته باشین همین حس شما جلوی اسیب به اون رو میگیره