💵 «درباره دلار ۲۰ هزارتومانی» 🔖 مساله اصلی رژیم ارزی است و نرخ خروجی آن است. کشوری که نمی‌تواند نرخ بهره را ابزار جذب سرمایه خارجی قرار دهد و حساب سرمایه‌اش ناگزیر بسته است، رژیم تک‌نرخی ثابت(HardPeg) برایش «ناممکن» خواهد بود مگر آنکه مازاد سنگین و مزمن حساب جاری داشته باشد. 🔖 و کشوری که متاثر از «حساب جاری شوک‌پذیر، حساب سرمایه بسته، سهم بالای تجارت غیررسمی از کسری تراز پرداخت‌ها و نیز هسته بزرگ کم‌کشش آن» دچار ناپایداری مزمن تراز پرداخت‌ها است، حتما ناچار است تن به نظام چندنرخی بدهد. 🔖 حالا این‌جا درصورت وجود یک چارچوب توسعه صنعتی، سیاستگذار میتواند بخشی از ارزهای خود را با نرخ‌های ترجیحی مثل ۲۰ یا ۲۸.۵ هزار تومان متناسب با شرایط Strategic Sectorها که پیشران توسعه هستند تخصیص دهد. 🔖 بدیهتا در این شرایط تراز پرداختهای فعلی کشور گریزی نیست از داشتن حداقل سه نرخ ترجیحی، بازار سیاه(هرچند کوچک) و مبادله، فارغ از اینکه مدلPPP نرخ ارز را ۲۰ یا ۷۳ محاسبه کند 📝 خلاصه اینکه تک‌نرخی کردن ارز روی هر نرخی چه به صورت تثبیت (HardPeg) چه شناور (Floating) شروط لازمی دارد از جمله: 1️⃣ چشم‌پوشی از استقلال سیاست‌پولی 2️⃣ حساب سرمایه باز(تبادل سریع سرمایه ارزی) و یا 3️⃣ ورود سرمایه عظیم دائمی از محل حساب جاری(فروش نفت، حواله کارگری و...) ⛔️ و گرنه ارز تک‌نرخی غیرممکن است. @Economics_Finance