📝 «تناقض میان سیاست‌های انقباضی و تسهیل کسب‌‌وکارها‏» 🔖 ‏«توسعه» یا «حفظ» کسب‌کارها در شرایط «فشار هزینه» مستلزم تامین مالی و «انبساط پولی» است 🔖 تجربه «چین» در اواسط قرن جدید با هدف نیل به «توسعه» فعلی که اساسا بر پایه «تسهیلات‌‌دهی گسترده با نرخ‌ ترجیحی» شکل‌گرفت؛ بسبار قابل مطالعه است. 🔖 انبساط‌ پولی شدید «آمریکا و اروپا» در دوران کرونا برای «حفظ» کسب‌وکارها هم از دیگر تجربیات قابل مطالعه می‌باشد که در نمودارهای بالا در انبساط ترازنانه فدرال رزرو و بانک مرکزی اروپا(ECB) مشخص است. 📌 بنابراین نه تسهیلات‌دهی هدفمند و هدایت اعتبار به معنای گداپروری است و نه نرخ‌های ترجیحی به معنای رانت است. 📌 اساسا توسعه کسب‌و‌کارها بدون «سیاست‌های انبساطیِ» هدفمند، میسر نخواهد شد 🔖 در واقع همزمانیِ انقباض پولی فعلی با برنامه توسعه کسب‌کارها در شرایط فشار سنگین هزینه‌ یک «پارادوکس کامل» است 🔖 صرفا به عنوان یک مثال؛ در آمریکا در اوایل دهه ۲۰۲۰: 📈 رشد نقدینگی به بالاترین حد ۷۰ سال اخیر رسید 📈 حجم پول(M1) هم در مدت حدود یک سال ۴۰۰٪ رشد کرد 📈 سطح بدهی دولتی در آستانه رسیدن به سقف تعیین شده قرار گرفت 📈 مخارج دولت با رشدی بی‌سابقه به بالاترین سطح تاریخی خود رسید. 📍 بنابراین از این رو است که آمریکا توانست با حمایت از اقتصاد تحت فشارهزینه، سطح دستمزدها را به سطحی بیشتر از دوران قبل از کرونا باز گرداند.(نمودارهای بالا) 📍تلگرام: https://t.me/Economics_Finance_T 📍ایتا: https://eitaa.com/economics_finance 📍توئیتر: https://twitter.com/taherrahimi68