https://eitaa.com/eeshg1
📝شیوه نماز خواندن پیامبر (ص)
🌷1. امام علی(علیه السلام): «رسول خدا(صلی الله علیه وآله) موقع گفتن تکبیره الاحرام و همچنین هنگام گفتن تکبیر براى رکوع و نیز هنگامى که سر از رکوع برمی‌داشت، دست‌ها را تا برابر گوش‌ها بلند می‌کرد».[1]
🌹2. محمد بن مسلمه می‌گوید: رسول خدا(صلی الله علیه وآله) در سجده این دعا را می‌خواند: «اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ، وَ بِکَ آمَنْتُ، وَ لَکَ أَسْلَمْتُ، سَجَدَ وَجْهِی لِلَّذِی خَلَقَه و صَوَّرَه، وَ شَقَّ سَمْعَهُ وَ بَصَرَه، فَتَبَارَکَ اللهُ أَحْسَنُ الْخالِقِین»؛[2] خدایا! براى تو سجده کردم، و به تو ایمان آوردم، و تسلیم تو هستم. چهره [و حقیقت] من بر کسى سجده کرد که آن‌را آفرید و تصویرش نمود، و چشم و گوش برایش شکافت، پس مقدس و والاست خداى یکتا که بهترین آفرینندگان است.
💐3. امام علی(علیه السلام) به محمّد بن أبی‌بکر نوشت: «مراقب رکوع و سجودت باش؛ زیرا رسول خدا(صلی الله علیه وآله) – که نمازش را کامل‌تر از همه انجام می‌داد و بهتر از دیگران مراعات می‌کرد – وقتی به رکوع می‌رفت سه بار می‌گفت: «سبحان ربّى العظیم و بحمده» … و وقتی به #سجده می‌رفت، می‌گفت: «سبحان ربّى الاعلى و بحمده».[3]
🌺4. همچنین به او نوشت: «وقتی رسول خدا(صلی الله علیه وآله) از رکوع بلند می‌شد، می‌گفت: «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ اللّهُمّ لَکَ الْحَمْدُ مِلْءَ سَمَاوَاتِکَ وَ مِلْءَ أَرْضِکَ وَ مِلْءَ مَا شِئْتَ مِنْ شَیْ»؛[4] خداوند ستایش کسى را که او را ستود بشنود و اجابت کند، خدایا! تو را سپاس و ستایش به حجم آسمان‌ها و زمینت، و حجم هر چه که خواهى».
🌻5. امام باقر(علیه السلام): «رسول خدا(صلی الله علیه وآله) در نماز “بسم الله الرّحمن الرّحیم” را آشکار می‌کرد و صدایش را به آن بلند می‌نمود».[5]
🌸6. ابو سعید خدرى گوید: رسول خدا(صلی الله علیه وآله) در نماز قبل از شروع کردن قرائت، «أعوذ بالله من الشیطان الرجیم» می‌گفت.[6]
🌸7. براء بن عازب گوید: رسول خدا(صلی الله علیه وآله) هیچ #نماز واجبى را بدون «قنوت» انجام نمی‌داد.[7]
_________________________
📚پی نوشت:
[1]. ابن حیون مغربی، نعمان بن محمد، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، ج ۱، ص ۱۶۲.
[2]. صالحی دمشقی، محمد بن یوسف، سبل الهدی و الرشاد فی سیره خیر العباد، ج ۸، ص ۱۴۶.
[3]. ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات أو الإستنفار و الغارات، محقق: محدث، جلال الدین، ج ۱، ص ۲۴۶ - ۲۴۷.
[4]. همان، ص ۲۴۶.
[5]. عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، ج ۱، ص ۲۰، تهران، المطبعه العلمیه، چاپ اول، ۱۳۸۰ق.
[6]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج ۶، ص ۱۳۵، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
[7]. ابن أبی جمهور، محمد بن زین الدین، عوالی اللئالی العزیزیه فی الأحادیث الدینیه، ج ۲، ص ۴۲.
☘🌸☘🌸☘🌸☘🌸☘🌸