اينجا شرار ناله آتش بر فلك زد  اينجا عدو بر زخم پيغمبر نمك زد  از مدخل اين شهر تا كنج خرابه  دشمن ميان كوچه زينب را كتك زد  اينجا لباس عيد پوشيدند زنها  پاى سر ببريده رقصيدند زنها  اينجا زدند آل على را ظالمانه  شد بسته بر يك ريسمان ده نازدانه  با دست بسته كودكى نقش زمين شد  برداشتند او را ولى با تازيانه  اينجا سر راه اسيران ايستادند  اينجا به زين العابدين دشنام دادند  اينجا به نوك نيزه‏ها هجده قمر بود  خورشيد زهرا جلوه‏گر از طشت زر بود  لبهاى خونينش بهم مى‏خورد اما  چشمش به سوى زينب خونين جگر بود  او با لب خونين دم از محبوب مى‏زد  دشمن به پاسخ بر دهانش چوب مى‏زد  اينجا عدو ظلم و ستم همواره كرده  با چوب، زخم بغض دل را چاره كرده  زينب كه صبر از صبر او مى‏برد حيران  در پاى طشت زر گريبان پاره كرده  مى‏رفت چون بالا و پايين چوب كينه  مى‏زد به روى ماه خود سيلى سكينه