. دست او در آسمان ، دستِ شهادت را گرفت بال در بال شهادت،مزدِ خدمت را گرفت از سرِ شب هی خبر می آمد از پرواز او رفته رفته این خبر رنگ حقیقت را گرفت می توانست او نباشد در میان کوه و دشت آسمان اما صدایش کرد،دعوت را گرفت چشم هایش را تماشا کردم و بغضم گرفت چشم هایی را که از آن ،خواب راحت را گرفت از علی بن ابی طالب نشان مهر را از حسین بن علی مهرِ سیادت را گرفت او دلش تنگِ امام مهربان خویش بود در شب میلادِ او اذن شهادت را گرفت ✍ .