#حضرت_معصومه_علیهاالسلام 🩸راهِ «شام» و راهِ «قم» ... مسیرهایی که تفاوتِ بسیار داشت ... در نقلی آمده است: وقتی که حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها نزدیک شهر قم شدند؛ بزرگان و سادات قم از شهر خارج شدند و به استقبال آن حضرت رفتند؛ عده‌ای از مردانِ قم نیز،‌ مسیر آمدنِ مَحمل آن بانوی مکرّمه را هموار نمودند؛ اگر سنگ و یا مانعی در مسیر ناقه آن حضرت بود، آن را برمی‌داشتند تا مبادا ناقه آن حضرت‌، با آن برخورد کند ... 📚صد‌ و یک منبر،امین‌الواعظین‌ اردبیلی، ص۱۷۵ ✍ آه یا حضرت معصومه... در مسیر شام، قضیه کاملاً برعکس بود... در زمان قیام مختار، «سهیل بن عَریف خزاعی ملعون» را به نزد او آوردند. مختار گفت: ای سهیل! تو آن نیستی که سیخ بر شتران می‌زدی تا رَم کنند و دختران رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از روی شتران بر زمین بیفتند!؟ سهیل انکار کرد. مختار گفت: اگر صد مصحف بسوزانی که من باور نمی‌کنم! پس دستور داد تا انگشتان چهار دست و پای او را بریدند و در آفتاب انداختند تا به جهنم واصل شد. 📚مخزن البکاء، ص ٧۴٨ رفـته بین هر بیـابان در هـوای دلبرش روی ناقه بین‌محمل سایبان دارد سرش شکر! نامحرم ندیده هیچکس دور و برش یا نخندیده کسی بر خاک روی معجرش درد پا دارد ولی دردش فراوان نیست نیست پای بی‌بی زخمی از خار مغیلان نیست نیست در مسیرش غیر تکریم و ادب دیگر ندید با لب تشنه رضای خویش را بی‌سر ندید عـمه‌اش زینب ولی زیر لگـدها مانده بود بین آن نـامـردهای پـست تـنها مـانـده بود...