شیطان پرستی
✍جوانان معمولاً احساس ترس را با رفتارهای «ضدّ ترس» دفع میکنند. رفتارهای ضدّ ترس، به طور غیرمستقیم و در قالب رفتارهای خطرناک و خطرپذیر نمود می‌یابد. آن‌چه برای جوان، حیاتی است، تسلّط بر اضطراب ناشی از ترس و تردید است. در این شرایط برخی به مواد مخدّر و الکل پناه می‌برند تا با فراموشیِ ناشی از تخدیر و یا با نشئگی موقت، اساسا صورت مسئله را پاک کنند. پاره‌ای دیگر از جوانان هم سعی میکنند رفتار فعالانه ـ نه منفعل ـ داشته باشند که این گروه غالبا سراغ قدرت‌های ماورایی می‌روند و تلاش میکنند تا بر ترس و تردید غلبه کنند و آنرا نابود کنند. هر دو گروه دنبال قدرتی برتر میگردند تا ترس و اضطراب را چاره کنند.
این‌جاست که بزرگ‌ترین جذّابیت شیطان‌پرستی خود را در قالب یک راه حل عملی نشان می‌دهد و آن‌هم «وعده قدرت» است. شیطان‌پرستی از آن‌جاکه به نیرویی به‌نام شیطان دعوت می‌کند و این نیرو را دارای قدرت‌های بی‌پایان معرفی می‌کند، به پیروان خود وعده «قدرتمند بودن» می‌دهد.
دو روش جذب به شیطان پرستی
✍در آیین شیطان‌پرستی به دو شیوه، «زیست مقتدرانه» به عنوان هدف دنبال می‌شود؛ از یک سو احساس گناه و پشیمانی برداشته می‌شود (رفع مانع درونی) و از سوی دیگر بر توسلِ به قدرت‌های شیطان (نشان دادن یک نقطه اتکای بیرونی) تأکید می‌شود.
نگاهی به وضعیت روانی افرادی که گرایش به شیطان‌پرستی داشته‌اند و دوره‌ای را با این جریان سپری کرده‌اند، نشان می‌دهد که برای این افراد، مفاهیمی چون گناه، خلاف و انحراف اساساً مطرح نیست؛ به همین دلیل احساس پشیمانی هم ایجاد نمی‌شود. کسانی که پیش از ورود به شیطان‌پرستی ترس‌های سرکوب شده داشته‌اند، با دو فرایند، فوق احساس بهبود و تسکین پیدا میکنند.
رفع مانع درونی از طریق دست‌کاری در تصوّرات دنبال می‌شود؛ چرا که از یک سو گناهان رایج در مسیحیّت (حسد، زنا، ترس…) نه فقط عصیان و لغزش معرفی نمی‌شوند، بلکه پرداختن به آن‌ها ـ با این شعار که اقتضای وجود آدمی است ـ «مطلوب» معرفی می‌شود. از سوی دیگر «وعده قدرت» به عنوان پادزهر تمام مشکلات ناشی از ترس‌های سرکوب شده، جذّابیت ویژه‌ای خواهد دشت.
📌راهکارهای عملی دیگر هم چون استفاده از مواد مخدر و توهّم زا نیز در شیطان‌پرستی تجویز می‌شود و حتی راه‌کاری چون خودکشی که نهایی‌ترین روش فرار از ترس‌ها و اوهام و نجات از آشفتگی‌هاست، تأیید می‌شود. (ر.ک: روان شناسی ساتانیسم، آنتونی موریاتی، مهدی گنجی، ص ۹۰ به بعد)
📌از مجموع مطالب یادشده برمی‌آید که شیطان‌پرستی برای بسیاری از جوانان غربی، نوعی فرار از مشکلات روانی و گریز از تهدیدات اجتماعی در زندگی ماشینی است.
مغالطۀ شیطانی لاوی
📌لاوی (مؤسس شیطان پرستی مدرن) در کتابش از یک سو با این ادّعا که دین نمی‌تواند به تمام نیازهای انسان پاسخ گوید، ادیان الهی را ناکارآمد دانسته، تلاش می‌کند مخاطب، هرچه بیشتر نسبت به ادیان توحیدی بدبین شود و تصویری کاملاً منفی از ادیان پیدا کند. از سوی دیگر وی به چیزی دعوت می‌کند که ضدّ ادیان است.
ترفندی که لاوی برای ترویج شیطان‌پرستی به کار می‌برد در روان‌شناسی «تقویت منفی» خوانده می‌شود؛ یعنی «از کار انداختن ضد». مثال معروف آن، ایجاد ترس نسبت به جهنّم برای دعوت به بهشت است که مخاطب از ترس عذاب جهنّم به بهشت توجه کند. لاوی بدون آن که تلاش کند کارآمدی شیطان‌پرستی را اثبات کند، با ساختن تصویری منفی از ادیان، مطلوبِ خود ـ کارآمدی شیطان‌پرستی‌ـ را به ذهن مخاطب القا می‌کند.
لاوی برای اثبات «اقتدار شیطانی» از همین ترفند استفاده می‌کند؛ یعنی با این ادّعا که مسیحیان افرادی ضعیف هستند و «وقتی به یک طرف صورتشان سیلی بزنند، طرف دیگر را جلو می‌آورند»، ادّعا می‌کند که شیطان‌پرستی آیین اقتدار است و چون مسیحیت آیین ضعف است، در آیین ضدّ مسیح، افرادی قوی و نیرومند پرورش می‌یابند. وی بدون آن‌که به خود زحمت دهد و بگوید که کدام اقتدار و قدرت از سوی شیطان به هواداران او داده می‌شود، با پرداختن به ضعف مسیحیان، اقتدار شیطان‌گرایان را نتیجه می‌گیرد.
📌جوانان غربی از امنیّت روانی و لذّت مهرورزی و عطوفت در خانواده بهره‌ای نبرده‌اند و از سوی دیگر احساس درماندگی، ناکامی و ضعف را در حاشیه زندگی ماشینی به‌خوبی لمس کرده‌اند (همان، ص ۹۵) و از همه مهم‌تر خود را از تغییر محیط ناتوان می‌بینند. طبیعی است که این وضعیت روانی، زمینه مساعدی برای دعوت به «امنیّت» و «قدرت» است. در چنین اوضاعی انسان‌ها حتّی به «توهّم اقتدار» و «خیال قدرت» هم راضی‌اند؛ چرا که خیال می‌تواند بدون این‌که حقیقتی در کار باشد، برای آدمی تکیه‌گاه موهوم دست و پا کند. (برقعی، زهره، خیال از نظر ابن سینا و ملاصدرا، ص ۱۷۸) نیاز فوری آن‌ها، احساس امنیت و تصویری مطمئن از شخصیت خود است، نه اعتماد به‌نفس واقعی و نه اقتدار حقیقی.
#معارف_اعتقادی 👇🌸
https://eitaa.com/joinchat/3353018433Cb6f9c7903