📌 پاسخ :👇👇👇 ◀️1. "لا اکراه فی الدین" در آیه ۲۵۵ سوره بقره ، اشاره به قلبی بودن و اجبار ناپذیر بودن دین دارد و آیه‌ با زبان نفی سخن گفته، نه نهی؛ یعنی نمی توان کسی را به زور معتقد و مومن کرد . ◀️2. انسان در انتخاب نیک و بد اختیار دارد و در هیچ یک اجبار نیست، اما خدا فقط نیکی را می پذیرد . آزاد بودن انسان‌ در پذیرش دین ، یعنی اختیار داشتن در انتخاب بین حق و باطل . ◀️3. اگرچه انسان قادر به انتخاب است و اجبار ندارد اما حکم و راهنمایی خدا این است که راه حق را برگزیند و از باطل دوری کند .‌ ◀️4. حق بودن ادیان و شریعت‏ها اختصاص به زمان خودشان دارد و پیروان آن‏ها، پس از ظهور شریعت کامل‏تر باید به آن بگروند ؛ البته تا ظهور اسلام که کامل ترین و آخرین دین است . ◀️5. پیروان ادیان الهی ، هم به حکم کتاب خودشان که در آن به آمدن پیامبر اسلام اشاره شده و هم به حکم عقل که باید به آخرین پیام الهی گوش فرا دهند، باید دین اسلام را بپذیرند. لذا آنان که از عقل و وحی استفاده نکرده اند مستوجب بازخواست هستند . ◀️6. بنابر این بین این دو آیه هیچ تعارضی وجود ندارد؛ زیرا عدم اجبار بر پذیرش دین خاصی ، دلیل بر حق بودن تمام ادیان و مسلک‏ها نیست ، بلکه دلیل بر احترام به آزادی انسان در انتخاب دین است و ثمربخش نبودن اجبار در گرایش به دین خاص. به صفحات #معارف_اعتقادی بپیوندید👇🌷 https://eitaa.com/ehyakalam https://telegram.me/ehyakalam https://chat.whatsapp.com/KU93MJFDMd4KIKwBMteD0d https://instagram.com/eehyakalam