حاج آقا قرهی: خدا گواه است من و شما هیچ کداممان نمی‌دانیم که قدر یک صلوات بر محمّد و آل محمّد، چقدر بالا و والاست، آنجا که رفتیم، افسوس می‌خوریم که ای کاش وقتی در دنیا بودیم، این زبانمان هم حرکت می‌کرد و مدام ذکر می‌گفتیم، چرا نگفتیم؟! چرا غفلت کردیم؟! شاید بترسد که مثلاً بعضی‌ها به سخره بگیرند، بگویند: این می‌خواهد خشک مقدّس بازی در بیاورد و بگوید من اهل ذکر هستم و ...، بگذارید بگویند، «انما الاعمال بالنیات»، مهم این است که نیّت من و تو چیست. مردم راجع به خیلی‌ها حرف می زنند و خیلی چیزها می‌گویند، بگذارید این را هم بگویند. اگر جدّی برای خداست، خوب بگویند. انسان نباید بترسد که چنین و چنان است. مشغول به ذکر باشد. مثلاً شاید بگویند: آقا تسبیح دستش هست و مدام می‌خواهد بگوید من چنینم، بگذارید بگویند. به این نگاه کنید که شما برای چه تسبیح در دست دارید؟ اگر برای خداست، اشکال ندارد. 💙https://eitaa.com/ehyaolgholoob