🔰به کم قانع نمی‌ شوم 🔹انسان مى ‏خواهد تمام استعدادهاى خود را بارور كند و تمام سرمايه‏ ها را زياد كند. انسان مى ‏خواهد خودش را زياد كند نه ثروت و قدرت و علمش و در اين سطح است كه مى ‏تواند ثروت و قدرت و علم را جهت بدهد و از آن‏ها به خوبى بهره بردارد. مى‏ تواند امير باشد و مى‏ تواند از اسارت ‏ها آزاد گردد. من هنگامى كه عظمت خودم را شناختم ديگر به كم قانع نمى‏ شوم و از اسارت‏ ها آزاد مى‏ گردم. همان طور كه با شناخت عظمت خودم از اسارت توپ ‏ها و عروسك ‏هايم رها شدم. 🔹 با تفكر در مقدار استعدادها، مى‏ يابيم كه انسان چقدر ادامه دارد و در نتيجه هستى تا كجا گسترده مى ‏شود. ما از مقدار نفتى كه در چراغ است، مى‏ توانيم حدود روشن بودنش را حدس بزنيم و از مقدار سوختى كه در ماشين است، حدود حركت آن را و ... 🔹 ما از استعدادهاى اضافى جنين در شكم مادر، كشف مى ‏كنيم كه او براى نُه ماه نيست و براى اين محدوده نيست؛ چون او در آن جا بدست و پا و ... كارى ندارد. در آن محدوده به بيش از جفت، نياز نيست. 🔹در نتيجه ما از استعدادهاى عظيم انسان كشف مى ‏كنيم كه براى اين محدوده ‏ى هفتاد ساله نيست؛ چون بيش از اين حرف‏ ها سرمايه دارد. ❛❛ عین‌صاد 📚 مسئولیت و سازندگی | ص ۱۵۶ | عضو شوید 👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/2964258817C4593522bca