خطرناکترین حیوان در انسان شناسی دو نوع انسان برای شناخت او تعریف میشود یکی «انسان الهی» دیگری انسان حیوانی که به او «انسان ناطق» هم می‌گویند و همیشه بین این دو در درون انسان تقابل و رویارویی وجود دارد: تا کدامین قالب آید در نَبَرد زین دوگانه تا کدامین بُرد نرد. «انسان الهی» در معاویه، یزید، نتانیاهو و غیره مغلوب «انسان حیوانی» آنان شده ‌است و بر مدار «انسان ناطق» دَوَران می‌کند. در انقلاب اسلامی کسانی از مقامات عالیه سیاسی، علمی و روحانی دیده ایم که «انسان الهی» درونشان مغلوب «انسان حیوانی» آنان شده است و کارشان جایی رسید که روی«شمر» را سفید کرده اند. یکی از آخرین آنها لطف الله میثمی صاحب امتیاز روزنامۀ «چشم انداز ایران» است که در شماره 143 دی و بهمن 1402 با پیروی از «انسان ناطق»، خود را حذف شدۀ جمهوری اسلامی می‌داند و سخن از تشکیل حزب «رجا» یا رانده شدگان جمهوری اسلامی بر زبان میآورد، این در حالی است که با آزادی کامل حاکمیت «انسان ناطق» درون خود را بدون هیچ منعی به جامعه می‌کشاند و دنبال جمع آوری مسافر جهنم همچون خود است، در چنین شرایطی، چنین «انسان ناطقی» میشود شیرازۀ کتابهای بی سر و تهی مانند «از سروش تا گوگوش» یا «از شاهزاده تا تاج‌زاده».