شنیده بودم که آیت‌الله بهجت میگفتن روزگاری در نجف(حدود عصر صفویه/عثمانی)، چشم برزخی‌‌داشتن، یه چیز عادی بین طلبه‌ها بود. همیشه به این فکر می‌کردم که چرا اون زمان ظهور اتفاق نیفتاد... شاید یکی از دلایلش این باشه خیلی‌ها اونجا چشم برزخی داشتن، اما اینقدر همبستگی و کار جمعی نداشتن که بتونن زمینه‌های استعمار انگلیس و غرب رو حذف کنن؛ چون چندوقت بعد عراق مورد هجوم قبیله‌های شبه جزیره عربستان که توسط انگلیس تحریک شده بودن قرار گرفت و رفت زیر سلطه استعمار! پس تکی‌خوب‌بودن، حتی اگر ۳۱۳هزارنفر هم باشی، کافی نیست؛ چون اشرار راحت بر شما مسلط میشن. ولی اگه با چهارتا جوون معمولی جمهوری اسلامی تشکیل بدی، چون کار جمعی کردی، می‌تونی به ظهور برسی...